Van rococo naar Weense klassieken

De periode van de zogenaamde Weense klassieken – Haydn, Mozart, Beethoven en hun tijdgenoten – geldt nog steeds als een tijdvak dat van fundamenteel belang is geweest voor de muziekgeschiedenis. In die relatief korte periode, grofweg van 1760 tot 1820, is de kaart van de Westerse muziekcultuur opnieuw getekend, mede dankzij een opvallende concentratie van muzikale genialiteit. Gedurende de gehele negentiende eeuw zou deze muziek maatgevend blijven, en ook vandaag nog zijn de werken van deze componisten niet weg te denken uit het ijzeren repertoire.

Zonder iets af te willen doen aan de genialiteit van deze ‘grote drie’: hun muziek kwam niet uit de lucht vallen. Hoe bijzonder en normstellend hun werken later ook zouden blijken te zijn, ook deze componisten borduurden voort op het werk van voorgangers die veel minder bekend zijn. Er kunnen verschillende lijnen van invloed worden aangewezen; tijdens deze studiedag willen we ons concentreren op de diepe overeenkomsten die er bestaan met composities van enkele leden van de familie Bach. Het gaat daarbij nu eens niet om Johann Sebastian Bach, maar om enkele van zijn zonen die tegenwoordig veel minder bekend zijn. Dat was destijds overigens wel anders: Carl Philipp Emanuel, werkzaam aan het hof van Frederik de Grote, was tijdens zijn leven zelfs veel beroemder dan zijn vader. Zijn broer Johann Christian maakte carrière in Londen. We zullen zien dat Mozart veel te danken had aan de laatste, terwijl Haydn meer verwantschap met de ‘Berlijnse Bach’ vertoonde. Na deze cursus zult u de klassieken met andere oren beluisteren! 

Docent

Dr. Bert Mooiman is pianist, organist en muziektheoreticus. Hij doceert o.m. muziektheorie en improvisatie aan het Koninklijk Conservatorium (Den Haag) en is zeer geïnteresseerd in historische klavierinstrumenten.