Geestelijke gezondheidsproblematiek voor de rechter: De strafrechter als grensbewaker tussen de reguliere geestelijke gezondheidszorg en het justitiële circuit?

De justitiële populatie wordt gekenmerkt door een oververtegenwoordiging van geestelijke gezondheidsproblematiek, terwijl binnen de strafrechtsketen de middelen dikwijls ontbreken om de hiervoor benodigde zorg te bieden. Bovendien is bij ernstige geestelijke gezondheidsproblematiek het label ‘ziek’ passender dan ‘crimineel’. Vanuit die gedachte zou een plek binnen de reguliere ggz passender zijn dan plaatsing in het justitiële circuit. De wetgever heeft daarom artikel 2.3 Wfz ontwikkeld, waarbij de strafrechter een civiele machtiging voor verplichte zorg kan afgeven en de betrokkene kan weggeleiden van het strafrecht. In dit onderzoek zal vanuit een diversion-perspectief worden onderzocht hoe deze weggeleiding via het nieuwe wetsartikel in de praktijk verloopt.