Student met corona: ‘Mijn docent heeft me echt goed geholpen’
Geschiedenisstudente Willemijn kreeg twee maanden geleden corona. Op dat moment volgde ze een vak van docent Rens Tacoma. Hoe moet het met je studie als je zelfs te ziek bent om online colleges te volgen? En hoe ga je als docent om met steeds meer zieke studenten? ‘We moeten dit echt samen doen.’
Willemijn, hoe merkte jij dat je ziek werd?
‘Ik word vaak ziek in de winter, dus ik dacht eerst daaraan. Bovendien was ik heel voorzichtig geweest: ik had weinig mensen gezien, altijd afstand gehouden et cetera. Maar toen kreeg ik hoge koorts, wel drie dagen lang. Dat was heel heftig. Ik bleek corona te hebben, dus ik ben meteen in isolatie gegaan.’
En hoe ging het met de vakken die je op dat moment volgde?
‘Ik probeerde alles bij te blijven houden – je denkt dan toch: het is online onderwijs, ik moet toch gewoon achter mijn laptop kunnen kruipen. Maar eigenlijk was ik echt heel ziek. Ik had contact opgenomen met mijn studiecoördinator en die zei dat ik me moest richten op mijn herstel en alles qua onderwijs even moest laten. Alleen kon ik dat niet goed, het gaf me juist onrust om niets te doen. Ik was bang voor de achterstand die ik op zou lopen, en voor het vele inhaalwerk.’
‘Met meneer Tacoma heb ik toen afgesproken dat ik wanneer ik kon wel de werkcolleges zou volgen. Ook hoefde ik niet alle opdrachten van het vak te doen, zonder vervangende opdracht. En na elke online les waar ik bij was, hadden we even een kort persoonlijk gesprek hoe het ging. Dat was heel fijn, hij heeft me echt goed geholpen.’
Oproep: corona-verhalen gezocht!
Hoe beleef jij de coronacrisis? Voor een nieuwe serie verhalen op de universitaire website, zijn wij op zoek naar studenten, onderzoekers, docenten en andere medewerkers die hun corona-ervaring willen delen. In een persoonlijk interview en portret laten we zien hoe onze mensen binnen de universiteit dit bijzondere en heftige jaar hebben ervaren. Wil jij je verhaal delen? Mail naar nieuws@leidenuniv.nl
Rens, hoe hoorde jij dat Willemijn ziek was? En wat deed je toen?
‘De colleges waren eigenlijk net gestart, toen Willemijn mij liet weten dat ze corona had. Ik kreeg vrij snel door dat het ernstig was; het tweede college volgde ze vanuit bed en ze zag er flink ziek uit. Maar ik waardeerde het wel enorm dat ze er toch bij was!’
‘Ik heb in de loop van het college met de studenten afgesproken dat ze twee jokers mochten inzetten: van het totale aantal opdrachten tijdens het vak hoefden ze er twee niet te doen. Dat kwam natuurlijk voor Willemijn ook goed uit. Verder toonde zij heel erg de wil om zoveel mogelijk onderwijs nog te blijven volgen. Dus ben ik flexibel geweest: doe wat je kan.’
Waarom heb je het zo aangepakt? Er zijn toch regels wat een student moet inhalen bij ziekte?
‘We zitten nu echt in een bijzondere situatie. Er zijn veel meer studenten ziek, of zitten in quarantaine, of hebben het mentaal erg zwaar. We moeten hier met elkaar, docenten en studenten samen, op een goede manier doorheen komen. Wat meer op elkaar letten en voor elkaar zorgen: we moeten het echt samen doen. Het grappige is: normaal hanteer ik inderdaad vrij streng die regels over aanwezigheid, ik sta denk ik wel als vrij strikt bekend. Maar ik merk bij mezelf dat dat nu niet werkt, dus ben ik soepeler. En dat is voor zowel de student als voor mezelf fijn.’
‘Ik wil daar wel bij opmerken dat het natuurlijk niet te vrijblijvend moet worden. Willemijn hield mij goed op de hoogte van hoe het ging, wat ze wel en niet kon doen aan opdrachten en werkcolleges, en liet haar motivatie zien. Het is erg belangrijk om te blijven communiceren, en die verantwoordelijkheid ligt absoluut ook bij de student. Er zijn ook studenten die niets laten horen. Hoewel ik meer dan normaal probeer ze binnenboord te houden, val ik uiteindelijk dan terug op de gewone regels.’
Hoe gaat het nu met je, Willemijn?
‘Ik ben niet meer ziek, maar ik heb het nog wel moeilijk. Ik ben wel wat angstiger geworden. Ik ben bang om nog een keer ziek te worden, of om mijn ouders of oma aan te steken. In de supermarkt voel ik me ook niet echt comfortabel meer. En dat had ik hiervoor niet. Ik was natuurlijk wel voorzichtig, zeker ook omdat ik mijn ouders en oma veel zag. Maar als ik dan nu hoor van studiegenoten of vrienden die gewoon nog afspreken met elkaar, of het allemaal niet zo serieus nemen, dan word ik echt heel boos. Het is echt belangrijk om de regels te volgen. Je wilt zelf niet ziek worden en al helemaal niet iemand aansteken!’
‘Qua studie ben ik ook echt nog niet bijgewerkt. Lang niet bij alle vakken was dezelfde flexibiliteit mogelijk als bij het vak van meneer Tacoma, sommige vakken in mijn minor kon ik niet inhalen dus ik heb mijn hele minor laten vallen. Dat is balen, maar met hulp van mijn studiecoördinator heb ik mijn plan voor de rest van het semester omgegooid. Nu ga ik een heel leuke stage doen!’
Rens, hoe kijk jij terug op deze periode? Wat zou je collega-docenten willen meegeven?
‘In het begin van de coronacrisis waren we vooral bezig om al het onderwijs überhaupt online te krijgen en het semester tot een goed einde te brengen. Nu hebben we die stap gezet, en moeten we zorgen dat het waardevol is. Er wordt vaak gezegd dat alles online “minder” is: daar ben ik het niet mee eens. Hoe banaal het ook klinkt: het is vooral anders. De uitdaging is dat we nog niet goed weten wat wel en wat niet werkt, dus dat moeten we nu, al doende uitzoeken. Met elkaar, docenten én studenten. Normaal heb ik een compleet plan voor mijn colleges voordat ik begin, dat is nu in alle drukte niet gelukt. Dus ik ben gewoon begonnen, en we evalueren aan het eind van elke les met zijn allen. Zo komen we samen tot iets dat goed werkt. Het kost energie, maar het is ook heel leuk en nuttig als studenten meedenken. En je creëert ook meer betrokkenheid bij je vak.’
Zie jij dat ook zo Willemijn?
'Ja, ik vond het fijn en leuk om met mijn medestudenten en meneer Tacoma te bespreken hoe we de colleges en opdrachten vonden, en of we het vak konden verbeteren. Ik zou docenten zeker aanraden om hun studenten mee te laten denken over hoe een vak of onderdelen daarvan kunnen worden ingevuld. Docenten dragen nu alle lasten om het online onderwijs vorm te geven. Studenten kunnen daarbij helpen – we kunnen het samen doen!’
Tekst: Marieke Epping