Gedicht 450

Zoë van de Kerkhof is de stadsdichter van Leiden. Speciaal voor het 450-jarig bestaan van de universiteit schreef zij een gedicht.

Als Dante het zegt

Het schrijven van je naam
is an sich niet zo bijzonder

deze keer schreef ik mijn naam
langzaam en secuur

iedere letter stond bol
van herinneringen  

iedere letter bracht mij
terug in de tijd

bij de eerste letter voelde ik
het ongemak van het eerste jaar

het nieuw zijn
de zoektocht naar de ander
naar jezelf

het was een mix van braafheid
en wekenlange euforie

ik dacht aan professoren
die met liefde betoogden

aan secretaresses
die met liefde voor ons zorgden

ik koos voor antropologen
ik ontmoette filosofen
kuste met psychologen
maar werd vooral verliefd op de wetenschap

het experimenteren met data
het peinzen veinzen
gretig vragen naar meer

in collegezalen werd mijn dorst gelest
met liters kennis
shotjes kunde dronk ik gulzig op

‘s avonds stonden wij
op plakkerige dansvloeren
en dansten wij

met de corpsbal
met het geitenwollen sokken meisje
met mijn vrienden voor het leven

en dansten wij en dansten wij
met paranimfen en watergeuzen
met alle clichés en tradities
die erbij horen

en dansten wij en dansten wij
tot het einde der tijden
tot de oerknal

en wij de volgende morgen
het tentamen
wel moesten relativeren

bij de laatste letter herinnerde ik mij
de drang om te reizen
de wereld te zien
en de heimwee naar thuiskomen

thuis, waar de muren dag en nacht
poëzie en formules voordragen

het schrijven van je naam
is an sich niet zo bijzonder

deze keer voelde ik mij klein
tussen alle grootheden
maar ook groot

ik had geschiedenis geschreven
al was het maar één bladzijde

ik was dankbaar
dat ik onderdeel mocht zijn
van dit verhaal

dankbaar voor iedereen
die hier geweest is
en nog gaat komen

en nee Dante
ik heb de hoop nooit laten varen

Zoë van de Kerkhof
Stadsdichter Leiden