Lyonne van Gaalen: ‘Tijdens 444 laten we zien waar Humanities voor staat’
Direct na haar studie, Culturele Antropologie en Media Studies, werd Lyonne van Gaalen (25) in september 2017 trainee bij LDE (de strategische alliantie tussen de Universiteit Leiden, de TU Delft en de Erasmus Universiteit). Tijdens haar tweede en laatste traineejaar coördineert ze de activiteiten voor het 444-jarig bestaan van de Universiteit Leiden voor Geesteswetenschappen.
Community building met 444 als paraplu
‘Vorig jaar begon ik mijn traineeship bij de directie Strategische Communicatie en Marketing. Daar hield ik me bezig met corporate communicatie: ik hielp mee bij de organisatie van verschillende evenementen, zoals het diversiteitssymposium. Daarnaast was mediamonitoring een belangrijk onderdeel van mijn werkzaamheden: bijhouden van wat er in de media over de universiteit wordt geschreven en hoe we daarvan als organisatie kunnen leren. Na dit eerste jaar had ik de mogelijkheid om bij de TU Delft of Erasmus Universiteit te gaan werken. Maar toen ik die beslissing moest maken was ik al bezig met de voorbereidingen van onze 444ste verjaardag. De keuze was dan ook snel gemaakt toen de plek voor coördinator van de viering bij Geesteswetenschappen vrij kwam.
In eerste instantie is deze viering er heel erg op gericht om de inwoners van Leiden en Den Haag te laten zien wat het betekent om een universiteit in je stad te hebben. Binnen onze faculteit willen we er ook een ‘community’ draai aan geven. Dat vind ik heel erg interessant: al die uiteenlopende humanities thema’s plus community building. Hoe kunnen we meer een gevoel van eenheid creëren en gezamenlijk trots zijn op wat we hier doen? Ik zie de 444-viering als de paraplu om mensen meer met elkaar in contact te brengen binnen de faculteit.’
We mogen best wat trotser zijn
‘Mijn ervaring vanuit antropologie heb ik hier vanaf het begin goed in praktijk kunnen brengen. Ik probeer door de ogen van de medewerkers mee te kijken en zo te begrijpen wat hier gebeurt, waarom ze de dingen doen die ze doen en waarom verschillende structuren lopen zoals ze lopen. De faculteit heeft een vrij ingewikkelde organisatiestructuur. Zeker als je het vergelijkt met de faculteit waar ik studeerde: Sociale Wetenschappen. Daarom ben ik eerst met zoveel mogelijk mensen gaan praten om te horen wat zij belangrijk vinden. Tegelijkertijd heb ik ook geïnventariseerd wat we al in huis hebben en wat er leeft binnen de faculteit.
Deze aanpak begint nu vruchten af te werpen. Mensen weten wie ik ben; ze zijn enthousiast en willen graag meehelpen en meedenken. Samen met medewerkers en studenten organiseer ik alle initiatieven. Zo zijn er nu vijf projectteams: een kernteam, een team dat de vrienden en familiedag organiseert op 25 mei, een team dat een humanities tentoonstelling gaat inrichten, een team dat het facultaire 444-feest in september organiseert en een foto- en videoteam dat dit alles mooi gaat vastleggen. Bijna alle teams bestaan uit medewerkers en studenten, allemaal enthousiaste mensen die willen laten zien waar humanities voor staat. Ze zijn trots op wat ze doen, of dat nou studeren, lesgeven of onderzoek doen is. Ik vind het fijn om met zulke gedreven en inspirerende mensen te werken, daar krijg ik energie van.’
Een videogame als cultureel erfgoed
‘Tijdens mijn studie kreeg ik steeds meer interesse in media en de digitale kanten van onze samenleving, daarom heb ik ook de minor Journalistiek en een master in Nieuwe Media en Digitale Cultuur gedaan. Vooral die combinatie van digitale media en antropologie vind ik nog altijd erg interessant. Ik werkte naast mijn studie bij Museum Volkenkunde, waar ik uiteindelijk ook mijn masteronderzoek kon doen. Ik heb onderzocht hoe digitale objecten ook als volwaardig cultureel erfgoed gezien kunnen worden binnen etnografische musea. Een Japans videospel, zoals Final Fantasy, wordt bijvoorbeeld zelden bestempeld als cultureel erfgoed dat thuis hoort in een museum, terwijl een fysiek Japans bordspel wel zo wordt gezien. Ik ben daar met conservatoren, tentoonstellingsmakers en andere museumprofessionals over in gesprek gegaan. Het was heel interessant om te sparren met mensen die al jaren in dat vakgebied zitten en nog altijd de overtuiging hebben dat iets pas museumwaardig erfgoed is als je het ook echt kunt vastpakken. Ook vanwege mijn liefde voor games en digitale cultuur kan ik hier nog dagen over doorpraten en het lijkt me dan ook heel tof om hier ooit weer iets mee te gaan doen op wetenschappelijk gebied.’
Gamen in een ‘hackershol’
‘Ik ben een fanatieke gamer en speel van alles. Van The Witcher tot Mario Kart. Mijn favoriete spel is Rainbow Six Siege: een strategisch schietspel waarin je door samen te werken je tegenstanders verslaat, dat vind ik prachtig. Mensen hebben soms vooroordelen over gamen, dat mag, maar ik zie gamen ook als iets heel sociaals. Ik heb tijdens het gamen vrienden ontmoet die ik dagelijks online spreek, iedereen spreekt Engels. Ik speel vaak samen met mijn vriend in ons ‘hackershol’, zoals mijn zusje het noemt. We hebben allebei een eigen pc maar we spelen de spellen in een team. Voor mij is het pure ontspanning; ik kan echt mijn hoofd leeg maken tijdens het gamen. Verder vind ik het fijn om te lezen of series te kijken en ben ik sinds kort begonnen met hardlopen. Dat gaat heel goed. Ik ren een paar keer per week met mijn vriend: samen afzien, dat is pas quality time.’
In de serie Humans of Humanities, verschijnt iedere twee weken een portret van een van onze wetenschappers, medewerkers of studenten. Wie zijn zij en wat doen ze? Meer portretten en informatie vind je op deze pagina.
Femke Wouters
Mail de redactie