Euraziërs waren bevoorrechte groepen van gemengde afkomst in de Aziatische koloniale samenlevingen. Zij waren het resultaat van verbintenissen tussen Europese mannen en inheemse vrouwen. Zij behoorden noch tot de kolonisatoren, noch tot de gekoloniseerden. Toen de kolonisatie ten einde liep, bevonden de Euraziërs zich in een moeilijke positie.  De Europese heersers, waarop hun status was gebaseerd, waren verdwenen. De nieuwe inheemse heersers beschouwden hen meestal argwanend als koloniale overblijfselen en soms zelfs als verraders. In deze chaotische, soms gewelddadige situatie werden zij gedwongen een, zij het voorlopige, keuze te maken tussen in de voormalige kolonie blijven of vertrekken, meestal naar een Europese metropool.  Dit was een ernstig dilemma, aangezien zij de metropool alleen kenden uit verhalen en lessen op school. Het uitgangspunt van dit onderzoek wordt gevormd door de Euraziatische groep van het voormalige Nederlands-Indië: de Indo-Europeanen. Ik vergelijk het besluitvormingsproces van deze groep echter met dat van vergelijkbare groepen uit twee andere Aziatische koloniën, de Anglo-Indiërs uit Brits-Indië en het Métis-volk uit Frans Indochina. 

Meer informatie over dit onderzoeksproject is beschikbaar op de Engelstalige pagina.

• decolonization
• discourse
• migration
• old english
• whiteness

Delen op Facebook Delen op X Delen op LinkedIn Delen via WhatsApp Delen via Mastodon