Samenwerking met Portugal: hoe praat je als arts met een patiënt?
Als arts samen met een patiënt tot een beslissing komen: hoe doe je dat op een goede manier? Onderzoekers Geert Warnar en Roosmaryn Pilgram, die gezamenlijk een cursus binnen de MA Neerlandistiek verzorgen, gaan een virtuele samenwerking aan met de Universidade NOVA de Lisboa om het antwoord op die vraag te vinden.
‘Sinds een aantal jaar is het idee dat artsen aan shared decision making doen’, vertelt Pilgram. ‘Dat betekent dat ze samen met de patiënt tot een besluit komen, bijvoorbeeld over de beslissing om wel of niet te behandelen.’ In de praktijk blijkt dit echter regelmatig lastig. ‘Als een patiënt bijvoorbeeld twijfel uit, kan dat dat een teken zijn dat diegene niet goed weet wat te doen, maar het kan ook een verzoek zijn om nog meer behandelredenen te horen of juist een manier om te laten merken dat je het niet eens bent met de arts.’
In het onderzoek dat tot nu toe is uitgevoerd, komt dergelijke complexiteit echter vaak niet naar voren. ‘Het onderzoek naar shared decision making wordt bijna volledig uitgevoerd aan medische faculteiten, waar veelal alleen wordt gekeken of een arts bepaalde vragen heeft gesteld’, licht Pilgram toe. Op die manier is de kans groot dat je allerlei informatie mist, vult Warnar aan. ‘Je weet bijvoorbeeld niet of iemand zich voldoende bewust is van het feit dat je als medische professional een heel andere positie hebt dan iemand die misschien een levensbedreigende ervaring heeft op dat moment.’
Nieuwe mogelijkheden
Met hun nieuwe onderzoek willen Warnar en Pilgram vanuit taal- en letterkundig perspectief dergelijke nuances aanbrengen. Daarvoor werken ze samen met Portugese onderzoekers en hun studenten. ‘Zij presenteerden op een conferentie een soortgelijk onderzoek’, vertelt Pilgram. ‘Normaal overweeg je dan helemaal geen samenwerking op zo’n afstand, maar met de VIS-subsidie kan dat wel.’
VIS staat voor virtuele internationale samenwerkingsprojecten. Met deze beurs kunnen hogescholen en universiteiten hun studenten internationale ervaring laten opdoen, zonder dat ze daarvoor fysiek naar het buitenland gaan. ‘Het doel is dat we een infrastructuur ontwerpen, waarbinnen we kunnen samenwerken’, vertelt Warnar. ‘Als geesteswetenschapper heb je dan het voordeel dat je met een relatief klein bedrag veel kunt. In andere takken van de wetenschap kunnen ze met 15.000 euro een server een kwartier laten draaien, maar wij kunnen mensen langdurig laten samenwerken.’
Meteen relevant
Warnar en Pilgram zijn van plan het geld te investeren in een virtuele denktank, waarbinnen Portugese en Nederlandse studenten kunnen samenwerken. ‘Zij gaan deel uitmaken van een echt onderzoek’, zegt Pilgram. ‘Vaak weet je bij een vak al wat eruit gaat komen, maar dit is een vernieuwend onderzoek dat direct praktisch nut kan hebben. Ik denk dat het heel leuk voor ze is om dat te ervaren.’
Warnar ziet nog een ander voordeel. ‘Soms hebben studenten een klein duwtje nodig om hun vleugels uit te slaan. Dit kan dan drempelverlagend werken. Je hoeft niet meteen een halfjaar naar Lissabon op stage, maar je hebt wel dezelfde mogelijkheden voor internationale samenwerking.’