Maxine David: ‘Wees realistisch over wat je kunt doen in deze moeilijke tijden’
Maxine David is docent European Politics bij het Instituut voor Geschiedenis en een bezige bij als het op onderwijs aankomt. Toen het ene na het andere land zijn grenzen sloot vanwege het coronavirus was ze in de Verenigde Staten. Met de nodige moeite slaagde ze erin een vlucht te boeken naar haar eigen land, Engeland, en sindsdien werkt ze daar vanuit huis.
Geen enkele leraar wil onvoorbereid voor de klas staan
‘De overgang naar online lesgeven was heel abrupt - een week is gewoon niet genoeg om je onderwijs zo fundamenteel om te vormen - maar gelukkig had ik een cursus in het eerste semester net afgerond, dus toen hoefde ik nog maar twee in plaats van drie cursussen aan te passen. Toch voelde ik me soms als een kampioen hoogspringen die ineens mee moest doen bij het polsstokhoogspringen bij de Olympische Spelen! Geen enkele leraar wil het gevoel hebben dat hij niet goed voorbereid is. Maar hoe had ik dat moeten doen binnen zo'n kort tijdsbestek? Wat het wel makkelijker gemaakt heeft was dat mijn studenten geweldig begripvol waren en gewoon doorgingen met waar ze mee bezig waren.’
Leren in verschillende omstandigheden
‘Flexibiliteit is verreweg de belangrijkste vaardigheid die nodig is voor het lesgeven op afstand, onmiddellijk gevolgd door empathie. Alle studenten studeren onder verschillende omstandigheden. Ik had studenten die werden teruggeroepen, of geadviseerd werden terug te keren naar hun land van herkomst - landen die allemaal verschillend beleid, of helemaal geen beleid, voerden met betrekking tot quarantaine-eisen. Eén student, die een maand in quarantaine moest, kon geen colleges volgen en kon grote bestanden alleen 's nachts downloaden. Anderen moesten twee of drie weken in quarantaine en hadden beperkt toegang tot internet. Velen, waaronder degenen die nog steeds in Nederland zijn, hadden moeilijkheden bij het deelnemen aan online synchrone colleges, soms vanwege technische problemen of soms om andere redenen, bijvoorbeeld zorgtaken. En iedereen was natuurlijk bezorgd over de gezondheid van familie en/of vrienden; sommigen werden in beslag genomen door de verschrikkelijke situatie in hun eigen land, met name mijn Italiaanse en Spaanse studenten.'
Verschillende lesmethodes
‘Om ervoor te zorgen dat studenten ondersteuning bleven krijgen bij hun leerproces, heb ik een reeks methoden toegepast waarbij alle studenten op een of andere manier konden bijdragen, en waarbij ze niet te veel zouden missen van uitwisseling van informatie. Ik heb asynchrone online colleges gegeven door bestaande PowerPoints van gesproken commentaar te voorzien, en vervolgens heb ik in synchrone online colleges studenten laten praten over de onderwerpen die in de colleges aan de orde kwamen. Soms nam ik deze colleges op voor degenen die niet bij het synchrone college aanwezig konden zijn.
Soms gebruikte ik ook discussies uit de Virtuele Leeromgeving, en ook werkten studenten wel eens vooruit in kleine groepen, om zo de 'flipped classrooms' te imiteren die ik graag in mijn "normale" - dat wil zeggen: offline - onderwijs gebruik. Maar ik heb ook aan studenten gevraagd wat zij zelf konden doen en hoe bruikbaar zij de verschillende formats vonden. Je kunt nu eenmaal niet goed lesgeven zonder na te denken over de context waarin studenten leren.'
Voel je niet slecht over wat je niet kunt doen
‘Op een gemiddelde werkdag gaf ik bijvoorbeeld een les 'Desinformatie op het gebied van Covid-19 weerleggen'; overlegde ik met een student over een hoofdstukopzet voor haar proefschrift; verwerkte ik aanmeldingen; had ik halverwege de ochtend een telefoongesprek met collega's om te overleggen over onze gezamenlijk te geven cursus; volgde ik een webinar over de implicaties van Covid-19 voor de transatlantische betrekkingen; en probeerde ik er ook nog wat onderzoek tussen te proppen.
Het enige wat ik - vakinhoudelijk gezien - betreur is dat ik moest stoppen met mijn lessen Nederlands. Dat was gewoon te veel naast al het andere dat ik moest doen. Het voelde als een mislukking, tot ik me realiseerde wat ik zelf steeds tegen mijn studenten had gezegd: doe wat je kunt en voel je niet slecht over wat er niet lukt; heb realistische verwachtingen over wat je in deze moeilijke tijden kunt doen; wees aardig voor jezelf.’
Iets maken werkt helend
‘Het is een buitengewoon drukke en stressvolle tijd. Het hoort bij mijn werk om bovenop het nieuws te zitten, zowel het nieuws in mijn eigen land als het buitenlandse nieuws. Daar word je verdrietig van en het is ook ontmoedigend. Daarom heb ik tijd gemaakt om groentezaden te planten en om te tuinieren. Ik heb zelfs taart gebakken - tot groot plezier van mijn buren. Iets maken, of dat nu het kweken van groenten of het bakken van taart is, werkt helend. Dat zou dan ook mijn boodschap zijn voor iedereen in de Faculteit Geesteswetenschappen: maak tijd voor jouw equivalent van wat voor mij tuinieren en bakken is.’
De serie Humanities at Home is de tijdelijke vervanger van de Humans of Humanities. Hierin verschijnt iedere twee weken een portret van een van onze wetenschappers, medewerkers of studenten. Wie zijn zij en wat doen ze? Meer portretten en informatie vind je op deze pagina.