Barsten in het glazen plafond - Marlou Schrover over het hoogleraarschap
De Universiteit Leiden heeft het hoogste percentage vrouwelijke hoogleraren in Nederland. In deze serie maken we kennis met een aantal van hen. Deze week: Marlou Schrover (Geschiedenis).
Merkt u iets van het diversiteitsbeleid in Leiden?
Jawel. Toen ik hier in 2003 begon, was er over de gehele linie veel minder vrouwelijke staf dan nu. Tegenwoordig is het aandeel vrouwen onder zowel de UD’s als de hoogleraren een stuk groter. Ik denk niet dat dat alleen aan het beleid ligt; er is ook een generatie opgegroeid van vrouwen die hebben geïnvesteerd in hun carrière. Het aantal vrouwen in leidinggevende posities stijgt, maar het is wel een langzame ontwikkeling.
Hoe komt dat?
Ik denk dat de selectie van mensen vaak neerkomt op onmeetbare kwaliteiten, zoals ‘leiderschap’. Een vrouw kan aan alle objectieve criteria voldoen, maar toch niet ‘geschikt’ worden bevonden voor het hoogleraarschap, omdat zij niet aansluit bij een traditionele, mannelijke invulling van leiderschap. Het is heel ontmoedigend om te worden afgewezen op een punt dat zo ongrijpbaar is. En die ontmoediging is een breder fenomeen waar vrouwen in hun carrière vaak mee te maken hebben.
Op welke manier?
Het zijn hele kleine verschillen in de bejegening van vrouwen versus mannen, waarschijnlijk niet eens bewust. Van mannen wordt vaak een zekere bluf en bravoure verwacht. Als hun cv voor 80% aansluit bij een functie, is het idee: ‘Gewoon proberen!’. Bij een vrouw is de reactie vaker: ‘Misschien eerst nog wat meer ervaring doen, voordat je dat risico neemt’. Maar het zit hem ook in emancipatoire maatregelen zoals kinderopvang. Aan de ene kant is het goed dat wordt meegedacht met vrouwen die een gezin hebben, maar aan de andere kant ligt de focus altijd op het moederschap, nooit het vaderschap. Vrouwen worden, al is het indirect, niet gestimuleerd om zich op hun carrière te richten.
Hoe bevordert inclusiviteit de werkvloer?
In mijn vakgebied streef ik naar volledigheid. Hoe kun je het geheel verklaren als je de helft eruit laat? Het feit dat mensen die geen grijze, witte man zijn tegenwoordig ook kansen krijgen, zorgt ervoor dat we andere perspectieven krijgen op de onderwerpen waar we mee bezig zijn. Nadia Bouras en Karwan Fatah-Black, bijvoorbeeld, brengen een visie met zich mee die bijdraagt aan een veel completer beeld van respectievelijk migratie en globalisering. Alle vormen van diversiteit bevorderen de volledigheid van ons onderzoek.
Marlou Schrover onderzoekt migratie. Momenteel richt zij zich met name op naoorlogse migratie met een nadruk op gender. In 2013 rondde zij het Vici-project Differences that make all the difference. Gender, migration and vulnerability af. Schrover is hoofdredacteur van het Journal of Migration History.
De Universiteit Leiden heeft het hoogste percentage vrouwelijke hoogleraren in Nederland. Met 24% is van evenredigheid nog geen sprake, maar Leiden neemt het voortouw door een actief diversiteitsbeleid te voeren. De faculteit Geesteswetenschappen streeft ernaar om in 2020 37% van de hoogleraarsposten door vrouwen te bezetten – dit doel is al bijna bereikt.