Gereisd heb ik, overal,
maar nooit trof mijn oog
groter wijsheid dan hier

Vertaling: Roger Tol

Lees meer over dit gedicht op deze pagina van de Muurgedichten Leiden website. 

Leningrad

Terug in de stad mij tot tranen bekend,
In het merg, in het bloed tot het laatste bekend.

Je bent weer terug, dus je vreet je meteen
Door de levertraanmist van de avonden heen.

Zorg dat je de dag van december herkent,
Boosaardige teer is met eigeel gemengd.

Petersburg! En mijn sterven wordt uitgesteld:
Ik heb nog zovelen niet opgebeld.

Petersburg! Ik heb menig adres in mijn boek
Waarmee ik de stem der gestorvenen zoek.

Ik woon driehoog achter in kommer en kwel,
En schrik me te pletter bij iedere bel.

Terwijl ik mijn dierbare gasten verwacht,
Rammelend aan mijn deurketting, ied’re nacht

Vertaling: Vertaalgroep Leidse Slavisten

Lees meer over dit gedicht op deze pagina van de Muurgedichten Leiden website. 

De ridder in het pantervel 

Als het lot, dat allen treft,
Ook mij zal treffen,
Zal ik sterven als vreemdeling in een vreemd land.
Mijn moeder zal niet om mij kunnen wenen,
en zij die ik grootgebracht heb zullen mij niet in mijn lijkwade kunnen wikkelen, en mijn vertrouweling ook niet.
Moge dan uw barmhartige, milde
hart mij genadig zijn.

Ik heb talloze bezittingen
Die niemand kan wegen;
Geef de kostbaarheden aan de armen;
Geef de slaven de vrijheid;
Maak iedere wees
Die niets heeft rijk;
Zij zullen mij dankbaar zijn, zij zullen zich mij herinneren,
zij zullen mij zegenen, ik zal voortleven in hun herinnering.

Vertaling: Carl Hinrich Menze

Lees meer over dit gedicht op deze pagina van de Muurgedichten Leiden website. 

Verborgenheden

Laat niemand uit wat ik deed en zei
proberen af te leiden wie ik was.
Er was een belemmering, die vervormde
de daden en de wijze van mijn leven.
Er was een belemmering, die weerhield mij
vele keren als ik wou gaan spreken.
Mijn meest onopgemerkte daden,
en mijn meest verhulde geschriften -
daaruit alleen zal men mij begrijpen.
Maar misschien is het niet zoveel moeite,
zoveel inspanning waard om mij te kenen.
Later - in een volmaakter samenleving -
zal stellig iemand anders, zoals ik geschapen,
verschijnen en handelen in vrijheid.

Vertaling: Hans Warren en Mario Molengraaf

Lees meer over dit gedicht op deze pagina van de Muurgedichten Leiden website. 

Weegschaal

In mijn ouderdom zal ik in het grijs gaan,
als de gezichten van mijn vrienden er niet meer zijn,
en mijn bekenden - namen op steen.

En als deze stenen ondragelijk veel zullen zijn,
dan zal ik me bij hun gezelschap voegen,
en stil mijn muren sluiten.

Vertaling: Albert van der Heide

Lees meer over dit gedicht op deze pagina van de Muurgedichten Leiden website. 

Een woedende zee            
tot aan het eiland Sado        
strekt zich de Melkweg  
     
Vertaling door J. van Tooren

Lees meer over dit gedicht op deze pagina van de Muurgedichten Leiden website. 

Een duistere tijd

(de zevende strofe)

Leven in een tijd vol dwaasheid
vergt het uiterste van de mens
Met de dwazen meedoen is onverdraaglijk
maar als je niet doet wat allen doen
schiet je aandeel je voorbij
en kom je van de honger om
Gelukkig wil de Heer het zo:
hoe voorspoedig ook zij die vergeten
voorspoediger nog zijn zij die op hun hoede blijven

Vertaling: Bernard Arps

Lees meer over dit gedicht op deze pagina van de Muurgedichten Leiden website. 

Goede reis

‘Waarheen zo haastig?’

vroeg het riet aan de bries.

‘Mijn hart raakt bedrukt op deze plaats,
heb jij geen lust om te reizen,
weg van het stof van deze woestijn?’

‘Dit is al wat ik verlang,
maar wat kan ik doen,
mijn voeten zijn geketend…’

‘Waarheen zo haastig?’

‘Naar waar ik ook thuis ben,
maar niet hier.’

‘Vaarwel!
Moge jij in vriendschap met God gaan.
Wanneer je ongedeerd deze huiveringwekkende woestijn bent gepasseerd,
breng de regen,
de bloesems
een groet van ons.’

Vertaling: Asghar Seyed-Gohrab

Lees meer over dit gedicht op deze pagina van de Muurgedichten Leiden website. 

Gezegend is de wijze die kent
de wegen van heel het heelal
En evenzo gelukkig is de dwaas
die aan zijn wijsheid niet twijfelt.
Maar moge een mens er niet tussen vallen,
gekweld door twijfels over goed en kwaad,
ontstaan door de werkingen van een brein behept,
met maar een beetje kennis.

Vertaling: A.A.E. van der Geer

Lees meer over dit gedicht op deze pagina van de Muurgedichten Leiden website. 

De tong zal het woord missen, het woord zal zin ontberen
De voordracht alom zal mijn dichtkunst ontberen

Je hebt nieuwe glazen voor de volgende ronde, saqi
Maar ze zullen de smaak van mijn oude wijn ontberen

Zeker, ik vond geen rust nadat ik mijn thuis verliet
Maar zijn vaderland zal deze arme balling ontberen

Juist door hen branden lampen van liefde fel
De wereld zal mensen van kunst en rede ontberen

Vervang de tuinman als je kunt, anders
Zal de tuin rozen en cipressen ontberen

Als de wrede wind van de onderdrukking blijft heersen
Zullen aarde en zon water en licht ontberen

Vertaling: anoniem

Lees meer over dit gedicht op deze pagina van de Muurgedichten Leiden website.