Over Annie Romein-Verschoor

Annie Romein-Verschoor (1895-1978) studeerde letteren en geschiedenis aan de Leidse universiteit, bij onder anderen Johan Huizinga. In 1921 deed zij haar doctoraalexamen in de Nederlandse letteren.

Nog voor het afronden van haar studie trouwde ze met de historicus Jan Romein. Toen hun drie kinderen groter waren, vervolgde zij haar carrière met het coauteurschap van De lage landen bij de zee en Erflaters van onze beschaving. In 1935 verdedigde ze in Leiden haar proefschrift Vrouwenspiegel, over de Nederlandse romanschrijfsters na 1880.

Na de Tweede Wereldoorlog kreeg zij bekendheid als publiciste en schrijfster, onder meer in Vrij Nederland, waarbij de positie van vrouwen een centraal thema vormde. In 1951 hield zij aan de Leidse universiteit de diesrede onder de titel Man en vrouw. Ze publiceerde haar memoires in het bekende boek Omzien in verwondering (1970-1971). In 1970 ontving zij de Constantijn Huygensprijs voor haar gehele oeuvre. Vanaf 1972 was zij medewerkster van het feministische maandblad Opzij tot haar overlijden in 1978, op 84-jarige leeftijd.