Hoogleraarschap is voor Silvestri een belangrijke stap
Benoeming
Alessandra Silvestri is benoemd tot hoogleraar Theoretische Natuurkunde, gespecialiseerd in de Kosmologie. Voor haar is deze promotie in Leiden de kers op de taart. ‘Maar er zijn nog veel meer doelen die ik wil bereiken.’
Wat zijn je plannen op het gebied van onderzoek? Kun je je nu bijvoorbeeld met meer onderwerpen bezighouden?
Silvestri: ‘Ik ben theoretisch kosmoloog en het is mijn grote passie om kosmologische gegevens te gebruiken om fundamentele natuurwetten te testen. De afgelopen jaren heb ik zowel aan de theoretische als aan de waarnemingskant van dit onderzoek gewerkt. Mijn focus ligt op het latere universum, de afgelopen vijf miljard jaar, waarin het heelal onverwacht sneller is gaan uitdijen.
Daarnaast ben ik actief lid van de Euclid-missie en daar ben ik best trots op. Op dit moment ben ik één van de wetenschappelijk coördinatoren voor de kernmissie rondom kosmologie. Euclid bevindt zich nu in de ruimte en zal de komende vijf jaar gegevens verzamelen.
Dat gaat ons flink bezighouden. Ik kan niet wachten om de natuurkunde achter die gegevens te ontrafelen. Of mijn aanstelling als hoogleraar direct invloed heeft op mijn onderzoek, weet ik niet zeker – maar ik hoop natuurlijk van wel. Wat in elk geval helpt, is het verkrijgen van onderzoekssubsidies. Gelukkig heb ik vorig jaar een grote beurs binnengehaald, en daardoor merk ik nu al hoeveel meer we als onderzoeksgroep kunnen doen. Misschien helpt deze benoeming ook bij toekomstige subsidieaanvragen.’
Wat betekent deze promotie voor jou persoonlijk?
‘Natuurlijk ben ik blij, zoals iedereen dat zou zijn bij een promotie. In vergelijking met eerdere stappen, zoals de benoeming tot universitair hoofddocent, voelt dit extra bijzonder. Het is het doel dat ik mezelf ooit heb gesteld binnen mijn academische loopbaan, en nu is dat bereikt. De kers op de taart is dat ik dit mocht bereiken aan een prestigieuze universiteit als Leiden, met een natuurkundeafdeling die een rijke geschiedenis heeft. Dat maakt me trots.
Zoals ik gekscherend zei tegen de studenten en postdocs in mijn groep: ik kan nu met pensioen, me terugtrekken in een hutje op de berg en van de natuur genieten. Grapje natuurlijk. Maar het voelt wel als het afvinken van een belangrijke stap. Tegelijkertijd zijn er nog genoeg andere doelen. Het leven is een proces dat steeds doorgaat – er blijven altijd nieuwe mijlpalen en uitdagingen op je pad komen.’
Waar kijk je het meest naar uit?
‘Mijn liefde voor natuurkunde, en in het bijzonder voor onderzoek is wat mij naar dit vakgebied heeft geleid. Ik vind het heerlijk om het onbekende te verkennen en open vragen te beantwoorden. En dus hoop ik vooral op meer tijd voor onderzoek. Of dat nu makkelijker of juist moeilijker wordt als hoogleraar? Dat gaan we zien.
Wat mij als hoogleraar nog enthousiaster maakt, is om die open vragen aan te pakken samen met een gedreven en energieke onderzoeksgroep. Daar kijk ik echt naar uit: werken met een grote, gemotiveerde groep mensen. Iets anders waar ik veel plezier uit haal, zijn publieksactiviteiten, vooral voor jonge leerlingen, bijvoorbeeld op basisscholen. Dat is namelijk de leeftijd waarop veel ideeën en vooroordelen zich vormen. Juist dan vind ik het belangrijk én leuk om over wetenschap te praten. En kosmologie, en dan vooral met Euclid, maakt dat heel toegankelijk.’