Keer de curve: wereldwijd biodiversiteitsonderzoek krijgt tijd én geld
beeld: George Lamson via Flickr (links) en Pixabay (rechts)
Hoe vergelijk je de leefomgeving van Nederlandse koeien met de koeien van de Masai in Oost-Afrika? Hoe kunnen we het verlies van biodiversiteit omdraaien? Daarover gaat CurveBend; een internationaal onderzoeksconsortium waar ecoloog Michiel Veldhuis deel van uit maakt.
‘Ons onderzoek gaat over het omdraaien van de curve van biodiversiteitsverlies; vandaar de naam CurveBend’, aldus Michiel Veldhuis. Uitgangspunt is dat mens en dier hun eigen behoeftes hebben in een landschap. Dieren zoeken voedsel, water en ruimte om te overleven en de mens eist ruimte op voor huizen, voedselproductie. Door ‘levenslandschappen’ te ontwikkelen en met elkaar te vergelijken hopen de onderzoekers een blauwdruk te ontwikkelen waarin mens en dier optimaal met elkaar kunnen samenleven.
Het consortium CurveBend bestaat uit nationale en internationale universiteiten, natuur- en landbouworganisaties en voedselbedrijven. Het heeft 7 miljoen euro subsidie ontvangen van de NWO om een nieuwe aanpak voor biodiversiteitsherstel te ontwikkelen in gebieden met veel veehouderij.
CurveBend heeft ook een eigen website.
Van weideland tot Afrika, tot de pampa’s
Veldhuis: ‘We gaan het onderzoek op drie plekken in de wereld uitvoeren. Als eerste in het weideland in Nederland waar het landschap enorm is veranderd en biodiversiteit eigenlijk het allerlaagste is. Dicht bij huis, in het Polderlab bijvoorbeeld. Verder doen we onderzoek in Oost-Afrika; met name Masai-land. Daar in Kenia en Tanzania is de biodiversiteit heel hoog en leven mens en natuur nog echt samen. En als laatste kijken we op de pampa’s in Argentinië, die daar tussenin zitten. Al die landschapselementen gaan we op grote schaal met elkaar vergelijken en we kijken wat de landen van elkaar kunnen leren.’
Dit onderzoek doen we met veel verschillende wetenschappers
Om deze vergelijkingen te kunnen maken heb je niet alleen ecologische kennis nodig, maar ook sociologische, antropologische, bestuurskundige en economische knowhow. Daarom werken vanuit Universiteit Leiden ook onderzoekers van FSW en FGGA mee in het consortium, en bijvoorbeeld ook economen van andere universiteiten.
‘Hier hebben we koeien en in Oost-Afrika hebben ze koeien, maar de systemen zijn zo anders’
Veldhuis: ‘Ik ga het onderzoek in Oost-Afrika leiden, samen met antropoloog Caroline Archambault van LUC. Ook een promovendus van het CML gaat in het onderzoek aan de slag. In totaal zijn straks twaalf PhD-studenten met alle aspecten van dit onderzoek bezig. Ik vind het een enorm interessant project. Hier hebben we koeien en in Oost-Afrika hebben ze koeien, maar de systemen zijn zo anders, hoe kunnen we dat vergelijken?’
Andere culturen
Een groot internationaal onderzoek brengt ook uitdagingen met zich mee, weet Veldhuis. ‘De maatschappelijke contexten waarin je onderzoek doet, liggen heel anders. Wat zijn de culturen in die landen? Hoe beoordeel je de stammencultuur van de Masai versus de Nederlandse boeren? Dat is een leuke uitdaging. Gelukkig loopt het programma zeven jaar en hebben we de tijd om echt te investeren en alle disciplines en organisaties dezelfde richting op te krijgen.’