Van Leidse student tot ambassadeur in het Vaticaan
De Australische alumnus Chiara Porro studeerde International Relations and Diplomacy en werkt sinds kort als ambassadeur bij de Heilige Stoel. Hoe bevalt haar nieuwe standplaats? ‘De paus zei tegen mij dat zijn deur altijd open staat.’
Gefeliciteerd met deze nieuwe baan. Is een meisjesdroom uitgekomen?
‘Nee, ik had dit niet kunnen bedenken toen ik klein was. Maar ik was wel al op jonge leeftijd gefascineerd door de internationale politiek. Dat had deels te maken met het feit dat ik tijdens de val van het Soeharto-regime in 1998 in Indonesië woonde en daar getuige was van de massale protesten, die maakten diepe indruk op mij. Daarom koos ik ook voor de master International Relations and Diplomacy en ging ik in 2009 aan de slag bij de Australische buitenlandse dienst. In datzelfde jaar opende Australië voor het eerst een ambassade bij de Heilige Stoel in Rome. Ik herinner me nog dat ik een artikel las over onze eerste ambassadeur in het Vaticaan en toen dacht: wat een fascinerende baan is dat. Ik had geen idee dat ik elf jaar later dezelfde rol zou gaan vervullen.’
Chiara Porro (36)
Studie: International Relations and Diplomacy (2005-2007)
Privé: Getrouwd (met een Nederlandse man), twee kinderen.
Hoe kwam deze baan in het Vaticaan op je pad?
‘Hiervoor werkte ik voor de Australische buitenlandse dienst in India, West-Afrika en de Pacific. We kunnen een voorkeur uitspreken en ik wilde graag weer naar Europa komen. Dus toen deze baan vrij kwam vond ik het goed passen, onder andere vanwege mijn kennis van het Italiaans en het Frans, de officiële taal van de Heilige Stoel. Bovendien helpt mijn katholieke achtergrond om de wereld van de Heilige Stoel te begrijpen.’
Hoe is het contact met paus Franciscus?
‘Tijdens het overhandigen van mijn geloofsbrieven heb ik de paus lang kunnen spreken. We spraken over uiteenlopende onderwerpen, zoals hoe we als wereldwijde gemeenschap sterker uit de coronacrisis kunnen komen, de rol van de jeugd en kwesties die de Stille Oceaan-regio aangaan. De paus was openhartig en nam de tijd. Hij zei tegen mij dat zijn deur altijd open staat. Ik ben de afgelopen maand al een aantal keren in het Apostolisch Paleis geweest voor verschillende bijeenkomsten en iedere keer weer onder de indruk. Zoveel geschiedenis en traditie op één plek.'
In hoeverre beïnvloedt de coronacrisis jouw werk?
‘Het is een moeilijke periode om als nieuwe ambassadeur te beginnen: netwerken is lastig en veel van mijn vergaderingen zijn virtueel waardoor het niet eenvoudig is om persoonlijke relaties op te bouwen. Maar tegelijkertijd zijn er ook veel mogelijkheden. Iedereen is meer gewend om virtueel te werken en dat is positief is voor een land als Australië dat fysiek zo ver weg is.’
Je hebt al jong een hele carrière opgebouwd. Zo was je adviseur van de Australische premier Malcolm Turnbull en je werkte voor het Hoge Commissariaat in India. Wat is je het meest bijgebleven?
‘India was mijn eerste post bij de Australische buitenlandse dienst. Het bevestigde echt mijn wens om deze carrière voort te zetten. Het werken in India was niet altijd gemakkelijk, maar het was enorm lonend want onze projecten hadden impact. Zo hebben we destijds een aantal strategische partnerschappen opgezet, bijvoorbeeld op het gebied van energiezekerheid, hetgeen van fundamenteel belang is voor een land waar tweederde van de bevolking nog in armoede leeft. Als adviseur van het kabinet van premier Turnbull adviseerde ik over internationale kwesties, met name het Midden-Oosten, waar Australië grote belangen heeft op het gebied van veiligheid en economie. Het was een uitgelezen kans om me bezig te houden met urgente buitenlands beleid aangezien alleen de belangrijkste internationale kwesties de premier bereiken.’
Waarom koos je destijds voor de master International relations and diplomacy aan de Universiteit Leiden?
‘Ik was op zoek naar een tweejarige masteropleiding in het Engels, bij voorkeur in een nieuw land, en werd aangetrokken door het partnerschap van de Universiteit Leiden met het Clingendael Instituut. Ik vond het programma erg leuk; de mix van theorie en praktijk, de interessante beschikbare onderwerpen voor mijn scriptie en stage en de goede docenten. Met mijn medestudenten heb ik tot op de dag van vandaag nog steeds contact.’
Wat waren de grootste verschillen met het leven in Australië?
‘Nederland is in veel opzichten vergelijkbaar met mijn geboortestad Sydney, een makkelijke, relatief relaxte cultuur. Maar het weer...dat was moeilijk! Ik vond het geweldig hoe dichtbij alles was en dat ik zo gemakkelijk kon reizen. In Australië was de dichtstbijzijnde stad op drie uur rijden.’
Hoe was je studentenleven?
‘Via mijn studie en het basketbalteam van de universiteit leerde ik veel vrienden kennen. Ik heb in de loop der jaren een aantal reünies gemist, maar ik hoop iedereen te spreken nu ik weer in Europa ben. Ik deelde een huis in Leiden met twee andere studenten van International Relations. Een van die huisgenoten stelde me voor aan een student uit Delft en met hem ben ik nu getrouwd. Ik vond Leiden een perfecte studentenstad. Klein, maar groot genoeg om alles te hebben wat je nodig hebt. De universiteitsgebouwen zijn mooi en de stad is schilderachtig. En slechts een korte treinrit verwijderd van Den Haag en Amsterdam. Sinds mijn afstuderen ben ik al een paar keer terug geweest, ik kom er nog steeds graag op bezoek.’
Tekst: Linda van Putten