Eerste Pieter de la Court penningen uigereikt
Donderdag 17 oktober 2019 werden de eerste Pieter de la Court Penningen uitgereikt aan drie FSW studienten die zich verdiept hadden in onderwerpen die Pieter de la Court al in de Gouden Eeuw aan de orde stelde en nog steeds actueel zijn.
De winnaars
- Willemieke Ligtenberg ontving haar penning omdat zij zich onder meer gedurende het academisch jaar 2018-2019, als bestuurslid inzette voor de stichting IncLUsion Leiden. Deze stichting biedt studenten met een vluchtelingachtergrond de mogelijkheid om vakken te volgen aan de Universiteit Leiden.
- Rose-Anne van Denderen ontving haar penning omdat zij een campagne startte jongeren te enthousiasmeren het EHBO-diploma te halen. Zij zag in haar omgeving dat veel jongeren niet weten wat te doen in noodsituaties. Negen maanden werkte Rose-Anne als vrijwilliger voor dit project van het Rode Kruis Nederland.
- Rebecca Talbot kreeg de derde penning. Zij vertegenwoordigde Nederland bij de Europese Commissie om gendergelijkheid binnen het onderwijs te bevorderen. Zij startte ook de succesvolle actie tegen de rentemaatstafverhoging en zette het Landelijk Netwerk Studentenwelzijn op de kaart. Rebecca motiveerde politici om de financiële ongelijkheid tegen te gaan bij toekenning individuele studietoeslag. Ook helpt zij studenten met aanvragen.
Wie was Pieter de la Court
Pieter de la Court (1618-1685), was en zoon van Vlaamse migranten gevlucht voor de Spaanse inquisitie. De la Court werd een van de belangrijkste schrijvers over politiek en economie van zijn tijd. De hogepriester van de vrije markteconomie, Adam Smith, ontleende een eeuw later een deel van zijn liberale denkbeelden aan onze beroemde Leidenaar. Al tijdens zijn studie aan de Leidse universiteit runde De la Court, samen met zijn broer, succesvol een lakenhandel. De la Court was een onafhankelijk denker die bij het openbaren van zijn denkbeelden over religieuze tolerantie, immigratie, vrijhandel en democratisering geen blad voor zijn mond nam.
Hoewel vanuit zakelijk oogpunt niet helemaal van eigen belang gespeend, bepleitte deze tweede generatie vluchteling, voor meer uitgeweken buitenlanders op te nemen in de stad. Hij wilde meer samenhang brengen in de smeltkroes van de Leidse bevolking en iedereen moest er van hem bij horen. Daartoe moesten werk en andere faciliteiten voor een ieder bereikbaar zijn.