Archeologie-alumna Linda Dielemans schrijft jeugdboeken: “Archeologie is altijd het uitgangspunt.”
Linda Dielemans is een succesvol schrijfster van jeugdboeken. Drie romans heeft ze nu op haar naam staan, alle drie spelen ze zich af in de prehistorie. Daarnaast werkt ze aan archeologische schrijfopdrachten en is ze nog actief als veldarcheoloog. “Er is niets beter dan de afwisseling tussen schrijven en graven.”
Zomerwoud
In 2006 rondde Linda haar bacheloropleiding Archeologie af met als specialisatie Europese Prehistorie. Met haar voorliefde voor veldwerk ging ze gelijk de arbeidsmarkt op. Overdag werkte ze op opgravingen en ’s avonds en in het weekend schreef ze aan haar eerste boek.
Het bleek aanvankelijk lastig om een uitgever te vinden. “ Volgens mij heb ik er wel twee jaar mee rond gezeuld voordat ik een uitgever vond.” Maar uiteindelijk was het raak: in 2013 verscheen Linda’s eerste roman, Zomerwoud, gevolgd door Geestenkrijger in 2016.
In april vorig jaar gaf Linda haar baan op als veldarcheoloog bij de gemeente Utrecht, om zich volledig op het schrijven te storten. Haar meest recente roman verscheen in juni 2018: Schaduw van de leeuw. De boeken spelen zich respectievelijk af in het mesolithicum, de bronstijd en het paleolithicum. Naast de jeugdboeken werkt ze ook aan een verhaal over het meisje van Egtved voor een audioserie van Storytel.
Prehistorie verspreiden
Linda heeft een persoonlijke missie: “Ik probeer prehistorie te verspreiden waar ik maar kan. Ik vind dat er te weinig aandacht voor dat onderwerp is. Bijna alle historische romans gaan over de Tweede Wereldoorlog, de Gouden Eeuw of over de Romeinen.” Maar ook haar eigen interesse speelt hier uiteraard een rol in. “Ik heb een fascinatie voor oude culturen, van jongs af aan. En hoe langer geleden, hoe mysterieuzer en interessanter.”
Verhalenradertjes
“Ieder boek begint met een idee. Ik hoor of zie iets en ik denk, wat interessant.” Ze voelt dan vanzelf aan of er een boek in zit of niet. “Dan verdiep ik me er verder in en dan gaan de ‘verhalenradertjes’ werken.” Als de uitgever groen licht geeft, groeit het verhaal daarna meestal vanzelf. “Archeologie is altijd het uitgangspunt. Ik lees veel artikelen en vorm er zelf een mening over en het verhaal maak ik er omheen.” Ze hanteert een hele organische manier van schrijven.
Daarnaast gebruikt ze de wetenschappelijke vaardigheden opgedaan in haar bacheleropleiding bij het schrijven. “Ik heb geleerd om informatie te filteren, te onthouden en te combineren. Dat is heel handig voor mijn verhalen, want daarin schep ik een wereld die had kunnen bestaan.”
Schrijfopdrachten
De keuze om zich volledig op het schrijven te richten komt ook voort uit het feit dat ze via haar bedrijf Artefiction steeds meer opdrachten krijgt. Zo schreef ze recentelijk bijvoorbeeld een publieksboek over het zwaard van Oss, samen met Richard Jansen: Het zwaard, het juk en het meisje. “Dat is een hele andere manier van schrijven. In zo’n boek verwerk ik veel meer archeologische details. Het gaat dan vaak meer om de objecten, want het boek is gekoppeld aan de tentoonstelling ervan.”
Een volgende opdracht staat al op stapel: een publieksboek over het onderzoeksproject van prof.dr. David Fontijn.
Ondertussen graaft ze nog steeds op, maar nu op projectbasis, want ze wil haar actorstatus niet kwijtraken en ze vindt het leuk. “Buiten staan, met de handen in de grond, vies worden, dingen ontdekken. Er is niets beter dan de afwisseling tussen schrijven en graven.”