Sheila Sitalsing houdt Annie Romein-Verschoorlezing
Op 8 maart, Internationale Vrouwendag , verzorgt Sheila Sitalsing in het Academiegebouw de Annie RomeinVerschoorlezing ‘De boze vrouw’. Referent is Aminata Cairo, medewerker van het Diversity and Inclusion Office van de Universiteit Leiden.
Kloof tussen tevredenen en misnoegden
Sitalsings lezing is een tocht langs de kloof tussen de tevredenen en de misnoegden. In de meeste beschouwingen is de ontevreden burger een man. Een blanke man die ‘schoon schip’ wil maken, klaar is met ‘de elite’, zich belazerd voelt en zich bekent tot wat we het populisme zijn gaan noemen. Een man ook, die vaak genoeg reden tot klagen heeft. Maar vaak genoeg is de boze blanke man geen man. Ook is ze niet per se blank. Hoe zit het met de vrouw en het maatschappelijke ongenoegen? Zitten er genderspecifieke elementen aan het misnoegen? En wordt dat misnoegen geuit in politieke keuzes?
PVV lang niet de grootste als het aan vrouwen ligt
Vrouwen stemmen van oudsher progressiever stemmen dan mannen; uit politicologisch onderzoek blijkt dat mannen in ontwikkelde landen rechtser stemmen dan vrouwen, en vaker kiezen voor partijen die als ‘extreem’ worden gezien. Als alleen vrouwen zouden stemmen, zou de PVV bij lange na niet de grootste partij van Nederland zijn. Zal dat anno 2017 nog steeds zo blijken te zijn? Bij de inauguratie van Donald Trump tot 45ste president van de Verenigde Staten marcheerden duizenden vrouwen in protest naar Washington, maar Trump werd mede dankzij blanke Amerikaanse vrouwen het Witte Huis in gestemd.
Redenen genoeg om boos te zijn
Vrouwen hebben dan ook redenen te over om zich aan de kant van de boze burger te scharen, ook in Nederland. Ze zijn, vooral als ze laagopgeleid zijn, wellicht de grootste verliezers van de mondialisering, van de robotisering en van de flexibilisering van de arbeidsmarkt. Zij zijn het, ongeacht hun opleiding, op wie goeddeels de last komt te liggen van de participatiesamenleving.
Over Sheila Sitalsing
Sheila Sitalsing (Paramaribo, 1968) groeide op Curaçao op en studeerde economie aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Ze werkte voor achtereenvolgens het Rotterdams Dagblad, Elsevier en de Volkskrant als onder meer financieel- economisch verslaggever, correspondent Europese Unie in Brussel, chef Economieredactie en politiek redacteur in Den Haag. Tegenwoordig is ze freelance journalist voor onder meer Opzij, Buitenhof en Met het Oog op Morgen, en schrijft ze drie keer per week een column in de Volkskrant over politiek en economie. Met die columns won ze in 2013 de Heldringprijs voor beste columnist van Nederland. Met Hans Wansink schreef ze De kiezer heeft altijd gelijk (2010). In september 2016 verscheen van haar hand Mark, portret van een premier.
Over Aminata Cairo
Aminata Cairo (Amsterdam, 1966) is medewerker van het Diversity and Inclusion Office aan de Universiteit Leiden. Aminata is van Surinaamse afkomst, is in Nederland geboren en opgegroeid. Na de middelbare school studeerde ze in de Verenigde Staten. Ze heeft masterdiploma’s in de klinische psychologie en de medische antropologie en is gepromoveerd in de medische antropologie. Voor haar komst naar Leiden in 2016 werkte ze als universitair docent in de antropologie aan Southern Illinois University Edwardsville. Ze is gespecialiseerd in creatieve onderzoeksprojecten met bevolkingsgroepen die vaak over het hoofd worden gezien. Haar projecten hebben een brede reikwijdte van transgender kinderliteratuur tot traditionele Afro-Surinaamse dans en onderwijzers- ondersteuning in Ghana. Voor haar werk ontving ze de de Martin Luther King Jr. Humanitarian Award en de International Educational Faculty Award.