Compromisloos vanuit jezelf aan anderen denken
Na een intensief maar leerzaam jaar mochten vrijdag 24 juni alle studenten van het het Leiden Leadership Programme hun honourscertificaat in ontvangst nemen. De middag in de Marekerk kende een extra feestelijk tintje, want de Leidse Honours Academy vierde tevens het eerste lustrum van haar succesvolle masterprogramma.
Weidse vergezichten
Het lijkt zowaar een beetje zomer wanneer de studenten feestelijk gekleed en geflankeerd door vrienden en familie het gebouw betreden. Eenmaal binnen zoeken de laureaten als vanzelf elkaars gezelschap, dat in de loop van het voorbije jaar toch vertrouwd is gaan voelen. Straks zal zich onder het goedkeurend oog van de achthoekige Marekerkkoepel een ceremonie voltrekken die hen op ongeforceerde wijze zal meevoeren naar weidse vergezichten vol idealen, en een indrukwekkend relaas over hoe grote persoonlijke rampspoed tot een waardevol inzicht kan leiden. Maar nu klinkt alleen nog een opgewonden geroezemoes dat blijdschap en opluchting verraadt, hoewel wie goed kijkt ook enkele studenten zal opmerken met een wat meer melancholische inborst, en nu al mijmerend een voorschot nemen op de nostalgische buien die vroeg of laat zeker zullen komen.
Fittest of the fittest
De studenten die hier vanmiddag hun certificaat ontvangen moesten echter niet één keer, maar meermaals door de ballotagecommissie. Van de 152 aangemelde studenten die aan de toelatingseisen voldeden konden er namelijk slechts 84 aan het traject deelnemen. In deze struggle for knowledge zijn uiteindelijk de 81 fittest of the fittest aan het programma begonnen en hebben de eindstreep gehaald. Met recht een ‘select’ gezelschap dus, en dat was geen slecht begin van een jaar waarin het complexe fenomeen leiderschap vanuit vele verschillende perspectieven, bijvoorbeeld historisch, sociaal-wetenschappelijk, maar ook vanuit een evolutionair-biologisch perspectief, is bekeken.
Kritische zelreflectie
De LLP-studenten mogen dan als buitengewoon getalenteerd worden beschouwd, het is in elk geval niet zo dat in de gangen van de Honours Academy om de twee meter een éénpersoonsspiegel hangt waarboven ‘excellent’ staat geschreven. Integendeel: Als leiders in spé worden ze het hele studiejaar geacht zichzelf en elkaar kritisch te analyseren en van commentaar te voorzien, evenals het bedrijf waarbij ze in het tweede semester in groepsverband een praktijkopdracht uitvoeren.
Perfectie is stilstand
Marie José von Geusau, manager van internationale vakbond CNV Internationaal, benadrukt nog eens het belang van zelfreflectie. ‘Het is onzin om perfect te willen zijn;’ zegt ze, ‘perfectie is stilstand.’ Von Geusau is vanmiddag één van de sprekers, en de eerste contactpersoon van een met het LLP samenwerkende organisatie die spreekt tijdens de jaarlijkse certificaatuitreiking. Goed leiderschap is volgens Von Geusau van essentieel belang, niet alleen voor CNV Nederland, maar nog urgenter voor sommige van haar internationale collega’s, die dagelijks met grote geweldsrisico’s te maken hebben.
Bron van inspiratie
Of wat te denken van vakbondsleiders die zo’n vierjaarlijkse democratische verkiezing voor het leiderschap toch vooral als een hinderlijke onderbreking van hun hegemonie beschouwen. Maar hoe krijg je als CNV Internationaal de juiste mensen in beweging, om een grotere, opwaartse beweging te veroorzaken? Met het beantwoorden van die vraag kregen ze bij het CNV dit jaar en vorig jaar hulp van twee groepen LLP-studenten. Von Geusau spreekt lovend over haar gewezen adviseurs, die zich in korte tijd ontwikkelden tot energieke, kritische, constructieve, zeer nieuwsgierige en ook bescheiden bevragers, ook van het ‘eigen’ CNV Internationaal beleid. ‘Onthoud,’ gaf ze haar inmiddels ex-collega’s tot slot mee, ‘dat aan de basis van elke beweging emotie ligt, de verbinding met je doel. Maak daarmee jouw verschil in de wereld, die een oneindige bron van inspiratie is.
Compromisloos jezelf volgen
Naast een professionele toespraak van studente Gina Groeneveld en een komisch en prachtig verhaal van student Ruben Krantz – die van de gelegenheid gebruikmaakt om zijn moeder eindelijk eens te vertellen hoe het dit jaar is gegaan ‘op school’, een vraag die de introverte Krantz vroeger nooit een langer antwoord gunde dan het onwelwillende ‘goed’ – eindigt de middag met een toespraak van Menno Mennes, programmadirecteur van het LLP. In een mooi betoog vertelt hij hoe een jaar geleden zijn pasgeboren zoon, die vandaag gelukkig zijn eerste verjaardag viert, een openhartoperatie moest ondergaan. Toen hij de chirurgen zich belangeloos zag inzetten, realiseerde hij zich dat het in het leven niet gaat om het elkaar aftroeven, of om gedachteloos iets of iemand te volgen. Nee, het gaat erom dat je compromisloos luistert naar de criteria diep in je zelf, dat je doet wat jíj in het leven goed en belangrijk vindt. Er lopen weleens mensen met minder verstandige woorden een kerk uit.