Stefano Coppola krijgt AXA fellowship voor onderzoek alvleesklierkanker
Leids biofysicus Stefano Coppola heeft de prestigieuze AXA fellowship binnengehaald. Met deze beurs kan hij twee jaar onderzoek doen naar de rol van mechanische factoren in de ontwikkeling van alvleesklierkanker.
Alvleesklierkanker is de dodelijkste van alle vaste tumoren. Artsen stellen meestal pas de diagnose wanneer de kanker al is uitgezaaid. Vanwege de complexiteit en verscheidenheid van uitgezaaide alvleesklierkanker is het schier onmogelijk om hiervan te genezen. De beste hoop om het sterftecijfer omlaag te brengen ligt in de diagnose en behandeling in het vroegste stadium.
Verband
Er bestaat overtuigend bewijs vanuit andere typen tumoren dat mechanische factoren verband houden met de groei van gezwellen. Dit kunnen bijvoorbeeld mechanische druk of spanning zijn. Aan de ene kant zorgt een tumor ervoor dat zijn omgeving stijver wordt. Aan de andere kant verandert een tumor de manier waarop cellen reageren op de aanwezige mechanische factoren, zoals stijfheid.
PanIN
Tijdens zijn fellowship gaat Coppola de processen bestuderen die het ontstaan en de progressie aandrijven van een specifiek soort letsel in de alvleesklier, genaamd PanIN. Het is bekend dat een significante hoeveelheid mechanische spanning een karakteristiek kenmerk is van alvleesklierkanker. Maar de manier waarop cellen mechanische stimuli omzetten in biomoleculaire activiteit is tot nu toe voor alvleesklierkanker nog onontgonnen terrein. Coppola gebruikt als hypothese dat mechanische factoren een nieuwe diagnostische biomarker vormen, om te verklaren hoe alvleesklierkanker zich ontwikkelt.
Krachten
Samen met groepsleider Thomas Schmidt gaat Coppola de mechanische fenotypen bestuderen van PanIN-beschadigde cellen in vergelijking met normale alvleeskliercellen, door er externe krachten op te zetten en door te kijken naar krachten die cellen zelf uitvoeren op hun omgeving. Het begrijpen van de rol die krachten en mechaniek spelen in een ontwikkelende tumor zou uiteindelijk kunnen leiden tot nieuwe therapieën op moleculair niveau, om de risico’s te voorspellen en verkleinen bij alvleesklierkanker in een vroeg stadium.