Leidse studente genomineerd voor Top 100 onbeperkt
‘De hele samenleving heeft er baat bij als die toegankelijk is voor mensen met een beperking.’ Dat zegt Pauline Gransier, studente Film- en Literatuurwetenschap aan de Universiteit Leiden. Ze is genomineerd voor de Top 100 onbeperkt.
‘Ik zet me niet alleen in voor mensen met een handicap, maar voor de hele samenleving. We worden allemaal ouder en dan lopen we tegen diezelfde dingen aan waar ik hinder van ondervind. Alleen ervaar ik die obstakels al vanaf mijn geboorte door mijn handicaps’, aldus Gransier.
Gouden Venus van Milo
De onbeperkte 100 is een initiatief van het DELA goededoelenfonds, dat op zoek is naar de meest inspirerende mensen met een beperking van Nederland. Een vakjury en een publieksstemming bepalen welke bekende of onbekende Nederlander de gouden Venus van Milo en 10.000 euro voor een goed doel naar keuze wint.
Wij Staan Op!
Gransier zet zich in voor een gelijkwaardige positie voor mensen met een handicap. Dat doet ze met de beweging Wij Staan Op!, die ze mede oprichtte. De groep bestaat uit tien jongvolwassenen met een lichamelijke of zintuiglijke beperking. Gransier zelf gebruikt een rolstoel en heeft een gehoorbeperking. ‘Wij Staan Op! zet zich in voor een omslag in het denken, doen en laten als het gaat om de positie van mensen met een handicap in Nederland’, vertelt ze. ‘Bijvoorbeeld door een constructieve dialoog aan te gaan met de samenleving en de politiek.’ Ook lanceerde de groep een manifest met twaalf stellingen voor een toegankelijk Nederland op alle levensterreinen, dat iedereen online kan ondertekenen.
Resultaten
En de groep boekt resultaten. Begin 2016 namen de Tweede en later de Eerste Kamer wetgeving aan met als doel dat mensen met een beperking gelijkwaardig kunnen deelnemen aan de samenleving. Dat betekent bijvoorbeeld dat gebouwen en bedrijven beter toegankelijk moeten worden. De inspanningen van Wij Staan Op! en andere pressiegroepen hebben geleid tot het sneller aannemen van de wet, aldus Gransier. ‘We hebben de problematiek en de obstakels die mensen met een handicap tegenkomen concreet gemaakt en daarmee een gezicht gegeven.’
Universiteit Leiden
Op de Universiteit Leiden voelt ze zich thuis, vervolgt ze. ‘Ik heb een goed contact met docenten en medestudenten en de universiteit denkt erg met mij mee over wat ik wel en niet aankan qua rooster. Daar zijn ook voldoende mogelijkheden voor, al denk ik dat dat per faculteit verschilt.’
‘Bij andere onderwijsinstanties merkte ik heel duidelijk dat ze niet wisten hoe ze met mijn handicaps moesten omgaan. Hier voel ik mij in de eerste plaats gezien als mens. Dat komt doordat bewustzijn, of beter gezegd toegankelijkheid, begint bij het openstaan voor hoe het wel kan. Als mensen met je meedenken en met je in gesprek gaan, ben je al op de helft.’
Niet in collegebanken
Wel vindt ze het jammer dat ze problemen ondervindt bij fysieke toegankelijkheid. ‘Ik kan niet naast medestudenten in de collegebanken zitten, zelf deuren openkrijgen en de akoestiek laat vaak te wensen over. Maar verbeteringen daarin hebben tijd nodig.’ Ook een ander typisch aspect van het studentenleven mist Gransier: ‘Ik kan niet mee naar de kroeg omdat de kroegen en cafés niet toegankelijk zijn.’
foto boven: Caitlin Sas
Stemmen op Pauline Gransier
Waarom is Gransier genomineerd voor de Top 100 Onbeperkt? Dat wil ze zelf niet zeggen. Wel stuurt ze een mail door van een vriendin die haar nomineerde:
‘Ik heb Pauline leren kennen toen wij, allebei met een beperking, vooraan bij een concert konden zitten. Gewoon tussen het publiek in, en dat omschrijft Pauline het beste. Ze gaat niet achteraf in een hoekje zitten wachten tot dingen haar aangereikt worden. Ze weet precies wat ze wil en gaat daarvoor. Helaas wordt ze daarbij vaak beperkt. Niet door haar eigen beperkingen, maar door die van onze samenleving. We denken niet na over de beperkingen die wij mensen met een beperking opleggen. Dat besef je pas als je zelf een dagje in een rolstoel gaat zitten, of een blinddoek of koptelefoon opzet. Pauline weet precies welke beperkingen er spelen voor mensen in een rolstoel en met een gehoorbeperking en denkt in oplossingen. Zo heeft ze haar eigen zorgteam ingericht met studenten die ze zelf aanneemt.
‘Pauline zet zich, naast het managen van haar eigen zorgteam en het volgen van een studie aan de Universiteit Leiden, met hart en ziel in voor Wij Staan Op! Het mooiste resultaat tot nu toe? Het VN-verdrag dat onlangs is aangenomen. Maar dit is pas het begin, er is nog zoveel te doen. En daarom nomineer ik Pauline. Het geld verbonden aan deze prijs kan de organisatie van Pauline goed gebruiken, maar ik zie het vooral als een manier om haar eens goed in het zonnetje te zetten. Want dat verdient ze.’