“Iets kleins betekent later misschien iets heel groots”
Nazime Tunç tweedejaars student Pedagogische Wetenschappen, richtte afgelopen week de Facebookpagina 'Vluchtelingenkinderen, USC, Leiden' op. Via social media begreep ze namelijk dat een groep vluchtelingen zou worden opgevangen in het Leids Universitair Sportcentrum en Nazime wilde wat doen voor de kinderen daar.
“Natuurlijk volg ik het nieuws over de vluchtelingenstroom uit Syrië en tot voor kort deed ik er verder weinig mee. Totdat ik hoorde dat de universiteit haar deuren opende voor deze mensen. Kinderen zijn vaak extra de dupe door zulke omstandigheden. Ik wilde ze graag helpen door met ze te spelen, gewoon aandacht geven. Net zo zeer dat een kleine negatieve gebeurtenis in de vroege jeugd grootste gevolgen voor later kan hebben, kan een positief dingetje een gunstige bijdrage leveren aan iemands leven. Het is gewoon hartstikke belangrijk kinderen aandacht te geven en het is fijn om die stralende gezichtjes te zien.”
Ruim 100 studenten
Nazime had via haar Facebookpagina met de hulp van anderen binnen afzienbare tijd een groep van ruim 100 studenten verzameld die deze week allemaal iets wilden betekenen voor de kinderen in het sportcentrum: “Zowel wij als de organisatie van het USC hadden op een gegeven moment een ‘luxe’ probleem. Er hadden zich namelijk zoveel vrijwilligers aangemeld, dat er keuzes gemaakt moesten worden. Drie studenten van ons mochten iedere avond met de kinderen komen spelen. Vanuit Pedagogische Wetenschappen zijn er bovendien veel spelletjes en boekjes gebracht, dus materiaal genoeg!”
Veldbedjes op een rij
“Het was een raar gezicht toen ik de grote sportzaal binnenstapte. Die zaal ken ik eigenlijk alleen als tentamenzaal met een heleboel tafeltjes en nu stonden er allemaal veldbedjes op een rij met spulletjes erom heen. Ik dacht heel verdrietige mensen aan te treffen. Dat viel op het eerste gezicht wel mee, maar dat is natuurlijk moeilijk te zeggen, je weet niet precies wat er in hun hoofden omgaat. Ons werd trouwens geadviseerd niet naar hun ervaringen in Syrië te vragen, je weet immers niet wat dat losmaakt.”
Stoelendans
“Een van de kleine sportzalen boven, was speciaal ingericht voor de kinderen. Daar hebben we met een groep stoelendans gespeeld. Omdat ik hun taal niet spreek, was het best een uitdaging het spelletje uit te leggen. Na een aantal keren voordoen, ging het prima en deden ze enthousiast mee. Er waren wel een paar meisjes die heel schuw waren. Waardoor dat precies kwam, durf ik niet te zeggen. Nadat ik hun wat meer aandacht gaf, verscheen ook op die gezichtjes een glimlach.”
Ze verdienen dat dubbel en dwars
“Wat ik nu ga doen, weet ik nog niet. Eerst maar weer eens hard studeren, want dat is afgelopen week een beetje erbij ingeschoten. Ik ben in ieder geval heel dankbaar dat ik dit samen met veel andere studenten heb mogen doen. Ik besef me nog beter hoe fijn het is om in vrijheid te leven en om keuzes te hebben. Hopelijk hebben we deze kinderen iets kleins meegegeven, dat mag en kán uitbloeien tot iets groots en moois. Na zoveel ellende verdienen ze dat dubbel en dwars, toch?”.