Leo Visser is hoogleraar in de Infectieziekten, in het bijzonder de reizigersgeneeskunde, afdelingshoofd van de afdeling Infectieziekten en plaatsvervangend opleider Interne Geneeskunde in het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC). Daarnaast is hij lid van de Europese Expert Committee on Travel Medicine en president van de International Society of Travel Medicine.

Meer informatie over Leonardus Visser

Leo Visser is hoogleraar in de Infectieziekten, in het bijzonder de reizigersgeneeskunde, afdelingshoofd van de afdeling Infectieziekten en plaatsvervangend opleider Interne Geneeskunde in het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC). Daarnaast is hij lid van de Europese Expert Committee on Travel Medicine en president van de International Society of Travel Medicine.

Infectieziekten

Reizen naar verre oorden ligt in het bereik van een toenemend aantal personen. In 2015 bedroeg het aantal internationale reizigers 1,2 miljard. Naar verwachting zal dit aantal stijgen tot 1,8 miljard in 2030.

De moderne luchtvaart stelt de mens in staat om in korte tijd de wereld rond te vliegen. Als gevolg hiervan openbaren de verschijnselen van een ziekte opgedaan in een ver land zich vaak pas na terugkeer. Gezondheidsproblemen tijdens en na de reis variëren van (tropische) infectieziekten en verergering van reeds aanwezige chronische aandoeningen tot ongevallen, cultuurshock en medische missers na medisch toerisme.

De specifieke kennis over het voorkomen en de verspreiding van (infectie)ziekten, de gevolgen van reizen op gezondheid, het nut van vaccinatie, de werkzaamheid en veiligheid van preventieve behandeling en de diagnose en behandeling van (tropische) infectieziekten behoort tot het specialisme van de reizigersgeneeskunde.

Reizigersgeneeskunde beperkt zich niet tot de individuele reiziger, maar gaat ook over volksgezondheid. Door de globalisering met toenemende verplaatsing van mensen en goederen is er wereldwijd een voortdurende dreiging van het opduiken van (ernstig) besmettelijke infectieziekten uit andere landen. Recente voorbeelden zijn SARS (2003), H1N1 (2009), Ebola (2013) en Zika (2015). De verspreiding van extended-spectrum betalactamase of carbapenemase producerende bacteriën via reizigers uit o.a. Zuid-en Zuidoost Azië kan belangrijke gevolgen hebben voor de behandeling van banale infecties hier bij ons.

Tenslotte heeft reizigersgeneeskunde ook raakvlakken met wereldgezondheid (global health) en de gezondheid van migranten en azielzoekers (migrant health). Juist die gespecialiseerde kennis over ziekte en gezondheid in verre landen is niet alleen geschikt voor het adviseren van reizigers, maar ook om migranten beter te begeleiden bij het bevorderen van hun gezondheid op reis en in Nederland.

Het wetenschappelijk onderzoek op gebied van reizigersgeneeskunde richt zich in toenemende mate op het verwerven van kennis over gedrag en risicofactoren voor het oplopen van een reis-gerelateerde aandoening met als doel preventie, diagnose en behandeling te verbeteren. Hierbij wordt in het bijzonder aandacht gegeven aan kwetsbare reizigers met chronische aandoeningen, hoge leeftijd of onder behandeling met afweeronderdrukkende medicatie.

Wetenschappelijke carrière

Leo Visser heeft zijn opleiding geneeskunde gedaan aan de Katholieke Universiteit Leuven (België). Vervolgens specialiseerde Visser zich verder in de interne geneeskunde aan dezelfde universiteit en in infectieziekten in het LUMC. Aan de Universiteit van Leiden heeft hij zijn promotieonderzoek gedaan. De titel van zijn proefschrift (1997) luidt ‘Virulence Proteins of Yersinia enterocolitica inhibit antimicrobial functions of professional phagocytes’. Hij werd in 2014 benoemd tot hoogleraar Infectieziekten, in het bijzonder reizigersgeneeskunde, van het Leids Universiteit Medisch Centrum. De titel van zijn oratie is ‘Ik ga op reis en ik neem mee …’.

Al meer dan 20 jaar is Professor Visser actief op het vlak van patiëntenzorg, onderzoek, onderwijs en opleiding in het vakgebied van interne geneeskunde en infectieziekten, met de nadruk op vaccinatieleer, tropische infectieziekten, reizigersgeneeskunde en wereldgezondheidszorg.

Professor Visser is hoofd van de afdeling Infectieziekten en van de gespecialiseerde reizigers- en vaccinatiepollikliniek in het LUMC.

Professor Visser is lid van meerdere nationale en internationale commissie en wetenschappelijke organisaties. Momenteel is hij President van de International Society of Travel Medicine en lid van de Europese Commissie van Travel Medicine Experts. In het verleden was onder andere hij bestuurslid van TropNet, een Europees Netwerk op het gebied van Reizigersgeneeskunde en Tropische Infectieziekten, en voorzitter van het Landelijk Coördinatiecentrum voor Reizigersadvisering (LCR).

Zijn huidige onderzoeksactiviteiten spelen zich af in het veld van de vaccinatie immunologie bij kwetsbare personen door een afweerstoornis of hoge leeftijd en alternatieve vaccinatie routes zoals intradermale toediening in het algemeen, en immuunresponsen na gelekoorts- of rabiesvaccinatie in het bijzonder. Daarnaast is hij nauw betrokken bij het onderzoek naar nieuwe malariavaccins van de afdeling Parasitogie van het LUMC en Radboud Universiteit Nijmegen.

Publicaties