Arnout van Genderen begon zijn astronomische loopbaan bij de Leidse Sterrewacht als 'kandidaat-assistent' in 1961 en was gefascineerd door de studie van veranderlijke sterren door middel van meerkleurenfotometrie. Nieuw was dat hij bewijs vond dat de lichtvariaties van magnetische sterren periodiek zijn en in fase met de magnetische variaties. Dit was gebaseerd op de fotometrie gedaan met de Zunderman-reflector van 45 cm.

Meer informatie over Arnout van Genderen

Na zijn Master of Science werd hij in 1966 voor een half jaar uitgezonden naar het Leidse Zuidstation Hartebeespoortdam, Broederstroom, Transvaal (nu Gauteng), Zuid-Afrika.
De belangrijkste telescoop was de 90 cm Lightcollector uitgerust met de Walraven 5-kleurenfotometer. Voor het eerst werd aangetoond dat Cepheïden in de Kleine Magelhaense Wolk een sterke ultraviolette overmaat vertoonden, wat bevestigt dat ze metaalarm zijn.

Het onderwerp van zijn doctoraat in 1969 ging over Cepheïden in de Kleine Magelhaense Wolk. De stof-tot-gasverhouding van zijn interstellaire medium bleek ongeveer vijf keer kleiner te zijn dan in onze Melkweg: duidelijk de oorzaak van hun lage metaalgehalte.  

Begin 1971 werd hij nog een keer uitgezonden naar Station Leiden Zuid, nu voor acht jaar tot 1978. De waarnemingen werden gedaan voor collega's en voor hemzelf.
Het hoofdonderwerp van het onderzoek betrof vele soorten veranderlijke sterren, die de basis vormden voor een aantal scripties en vele papers.

Daarnaast trainde hij tal van studenten die door de Nederlandse astronomische instituten zijn uitgezonden, om te wennen aan een telescoop en om te gaan met de ruwe data en de kalibratieprocessen.

Als amateur-archeoloog ontdekte hij op het terrein van het Oservatorium de overblijfselen van een dorp uit de vroege ijzertijd, dat het oudste en best bewaarde vroeg-ijzertijddorp van Afrika ten zuiden van de Sahara bleek te zijn. Koolstofdatering leverde de jaren 300-600 op. Dit betekende dat Bantu-sprekende mensen naar Zuid-Afrika migreerden (hun voorouders kwamen uit Kameroen en het Congobekken),
1000 jaar eerder dan historici dachten.    

Terug op de Leidse Sterrewacht besloot hij te stoppen met observeren.  Ongeveer 20.000 uur nachtwerk waren voldoende, afgezien van een paar weken bij de ESO, Chili, om de Lightcollector, die net van Zuid-Afrika naar de ESO was verhuisd, weer te gebruiken.

In de jaren negentig werd hij benoemd tot Universitair Hoofddocent gelijk aan Universitair Hoofddocent. Hij ging in 2001 met pensioen, maar doet nog steeds onderzoek op het gebied van veranderlijke sterren.

Bekijk ook:
Profielpagina Sterrenwacht
Persoonlijke homepage