Olaf van Vliet op BNR Nieuwsradio over het arbeidsmarktbeleid
Onlangs kwam Olaf van Vliet, Hoogleraar Economie aan de FGGA, aan het woord op BNR Nieuwsradio. Hij stelde daar dat het arbeidsmarktbeleid zich zou moeten focussen op 55-plussers.
In het fragment haalt van Vliet aan dat de arbeidsparticipatie onder 55-plussers fors lager ligt dan onder de categorie van 25 tot 54 jaar. Van Vliet ziet dan ook veel onbenut arbeidspotentieel bij de oudste categorie. Volgens Van Vliet zijn er meerdere verklaringen voor de lagere arbeidsparticipatie onder 55-plussers. Van Vliet: 'De eerste is dat de preferenties van mensen veranderen. Bij 55-plussers zien we dat veel mensen het plafond wel hebben bereikt in hun carrière, dus dat wordt wat minder spannend. En tegelijkertijd komen er bijvoorbeeld ook kleinkinderen. Mensen hebben meer behoefte aan meer vrije tijd of aan meer flexibiliteit.' Ook geeft Van Vliet aan dat mensen zich het nu ook beter kunnen veroorloven om eerder te stoppen.
Overheidsbeleid
Ook het overheidsbeleid heeft invloed gehad op de huidige arbeidsparticipatie van 55-plussers. Het beleid heeft er aan bijgedragen dat mensen eerder stopten met werken, door bijvoorbeeld zaken als het prepensoen of de VUT (vervroegde uittreding). Volgens Van Vliet werden mensen actief gestimuleerd om eerder te stoppen met werken dan dat ze de pensioenleeftijd hadden bereikt. De afgelopen jaren is dit beleid veranderd. Van Vliet: 'Daardoor zien we ook wel dat de arbeidsparticipatie onder de groep van 55-plussers is toegenomen.'
Beluister het hele fragment hier
Prof. dr. Olaf van Vliet is hoogleraar economie aan de Universiteit Leiden. Hij bekleedt de leerstoel economie, met als specialisatie sociale zekerheid en arbeidsmarktbeleid in internationaal perspectief. Deze leerstoel is verbonden aan de Afdeling Economie en aan het Instituut Bestuurskunde en de leerstoel wordt gesponsord door Instituut Gak. Hij is afdelingshoofd van de Afdeling Economie. Olaf van Vliet verricht onderzoek en verzorgt onderwijs op het terrein van arbeidseconomie en politieke economie. Daarbij richt hij zich op hervormingen van sociaal beleid, flexibilisering van de arbeidsmarkt, de effecten van globalisering en technologische verandering (zoals digitalisering en automatisering), arbeidsmigratie en inkomensongelijkheid.