Judi Mesman over het praten met kinderen over racisme
‘Kinderen zien geen kleur’ is een illusie, zeggen experts. Hoogleraar in de interdisciplinaire studie van maatschappelijke uitdagingen Judi Mesman werd geïnterviewd door NU.nl om haar expertise te delen inzake het praten met kinderen over racisme en discriminatie. Prof.dr. Mesman onderzoekt de rol van gender-, cultuur- en sociaaleconomische factoren van ouders en kinderen bij het vormgeven van ouder-kind interacties en ontwikkelingswegen, met speciale focus op observationeel onderzoek naar gevoelig ouderschap.
Praten met je kinderen over racisme en discriminatie kan oncomfortabel zijn maar is ook noodzakelijk. Hierover spreken kan kinderen helpen met het begrijpen van de wereldwijde boosheid en verdriet die zij in het nieuws en op online platforms zien. Het is ook noodzakelijk dat je er expliciet met je kinderen over hebt om zij vrij van vooroordelen te opvoeden. Mesman biedt hiervoor inzicht en advies voor ouders gebaseerd op haar onderzoek.
Kleurenblind
‘Tot een jaar of zeven geven ze instinctief de voorkeur aan kinderen van de eigen etnische groep. Bij oudere kinderen zien we dat kinderen, bekeken als groep, geneigd zijn kinderen uit 'een andere categorie' af te wijzen,’ zegt Mesman. Daarom is een vaag gevoel van ‘ik discrimineer niet’ niet genoeg. Als je effectief met het onderwerp van racisme aan de slag wil gaan met je kind, moet je eerst eerlijk met jezelf, en eventueel je partner, zijn. Hoe sta je hier eigenlijk in? Als je kind vragen gaat stellen, hoe zal je antwoorden? Wat is je ideologie? Het is ook best om toe te geven dat racisme een moeilijk onderwerp is en dat je niet alles weet. Dat moedigt een open, waardevol gesprek met je kind aan.
Het onrechtvaardigheidsgevoel van kinderen
Terwijl discriminatie soms al genormaliseerd is voor volwassenen, voor kinderen valt het feller op. Zij maken het mee tijdens de schoolpauze op de speelplaats - pesten is in feite een voorstadium van discriminatie. Kinderen begrijpen onrechtvaardigheid heel goed dus. Daarom is het belangrijk voor ouders om op het onrechtvaardigheidsgevoel en het verstand van kinderen in te spelen tijdens het geven van voorbeelden van discriminatie en racisme. Ouders zijn geadviseerd om de conversatie zo simpel mogelijk te houden door vragen te stellen zoals ‘zou je ook niet boos en verdrietig zijn als je zoiets meemaakt?’. Het belang van het onderwerp betekent ook niet dat de gesprekken zwaar moeten zijn. Ouders moeten ook de ruimte bieden aan kinderen om hun eigen ervaringen te delen. Zo kunnen zij zelf racisme identificeren en ouders kunnen hen dan aanmoedigen om erover uit te spreken.
Verhalen en storytelling helpen
Het vertellen van verhalen kan helpen met het overbrengen van een punt, vooral met jongere leeftijden. Je kan ze zelf verzinnen of online opzoeken. Ouders moeten dan ook opletten op hun taalgebruik omdat het hun gedrag reflecteert. Zoiets zal bepalen hoe je kinderen met diversiteit en racisme omgaan, voegt Mesman toe.
Om het volledige artikel van NU.nl te lezen, klik hier.