Paul Abels over misplaatste angst voor een AIVD-sleepnet
Paul Abels, hoogleraar Governance of Intelligence and Security Services aan het Institute for Security and Global Affairs van de Universiteit Leiden schreef al eerder over de ‘sleepwet’. Nu het referendum daadwerkelijk komt, schrijft hier Abels nogmaals, ditmaal in het Reformatorisch Dagblad. ‘Door een angstbeeld te schetsten van een overheid die al haar burgers 24 uur per dag in de gaten kan houden, hebben de tegenstanders voldoende handtekeningen voor een referendum weten te verzamelen.’
Een klein onderdeel in de vernieuwde Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten (WIV), de bevoegdheid om ongericht kabelgebonden communicatie af te tappen, heeft tot veel ongerustheid geleid. Abels uitleg over de vernieuwde WIV is ‘het specifieke onderdeel van de WIV waar het debat zich thans op toespitst, is feitelijk niet meer dan een technische modernisering van de oude tekst. Ongericht onderscheppen mocht bij niet-kabelgebonden communicatie (dus door de lucht) al onder de oude WIV, maar de glasvezel is veel belangrijker geworden dan destijds bedacht was. Bij dit alles is ”ongericht” ook misleidend, want dergelijke acties vinden wel zo gericht mogelijk plaats. En in deze wet is het binnenhalen nog eens ingesnoerd in een drietal trappen (binnenhalen, technisch doorzoeken en daadwerkelijk de inhoud raadplegen), waarvoor een onafhankelijke toezichtscommissie telkens afzonderlijk toestemming moet geven.’, aldus Paul Abels.
Privacy
Soms moet de privacy onder strenge voorwaarden aangetast kunnen worden, om de privacy van ons allen te beschermen. Toch vindt Paul Abels dat de diensten geen vrijbrief moeten krijgen om alles maar te doen in het belang van die nationale veiligheid. ‘Wantrouwen jegens de macht is altijd geboden. Daarom is het van groot belang dat in de nieuwe WIV ook sterk en onafhankelijk toezicht op de diensten is geregeld. Geen dienst ter wereld wordt zo op de vingers gekeken als bij ons de AIVD en MIVD. Als er al een risico zit in de nieuwe wet, dan betreft het een te grote bemoeienis van de politiek met het werk van de diensten.’
Lees hier het volledige artikel.