Scholier by day, jazzartiest by night: PRE'ers op het Honours Concert
Jong, oud, een beetje onwennig of een ‘regular Fred Astaire’ - vier PRE’ers hebben de heupen van het publiek flink laten schudden met hun jazzoptreden.
Op het zevende Honours Concert in het Scheltema afgelopen dinsdag speelden ze ‘The Chicken’ van Pee Wee Ellis. Hun uitvoering was het sluitstuk van een zeer diverse muzikale avond. Een lieflijk fluitduet van Telemann werd afgewisseld met een emotioneel nummer van de musical Jesus Christ Superstar en een humoristisch stuk van een verre verwant van Bach.
Spontaan gevormde band
Dion Platschorre, Thomas Fleischmann, William Timmers en Maarten Combrink en hun vriend Thomas Zwart stonden op het podium als een doorgewinterde jazzband. Schijn bedriegt echter: de avond voor het concert was de eerste keer dat de jongens samen hadden gerepeteerd. ‘Het ging wel gelijk lekker, ja’, aldus William. ‘En’, voegt Maarten hieraan toe, ‘dit nummer is wel een echte klassieker binnen de jazzwereld.’ Deze vijfde- en zesdeklassers hadden allemaal dit nummer al eerder solo geoefend. Over de naam van deze spontaan gevormde band werd overigens nog wel getwist. Op dit moment heten ze PRE Wee Ellis, als knipoog naar de jazzcomponist Alfred ‘Pee Wee’ Ellis. ‘Of Nog Discutabel? Hebben we het dan over de bandnaam, of over de kwaliteit van de muziek?’, wordt er gegrapt.
Wetenschap en muziek
De combinatie van wetenschap en muziek vond de band mooi. Dit concert werd immers georganiseerd en ingevuld door scholieren en studenten die naast hun reguliere studie de tijd en motivatie hebben om zich te richten op een extra honoursprogramma. Het is fijn om naast al dat gestudeer ook wat minder intellectueel bezig te zijn. Bovendien heeft jazz volgens de PRE’ers wel wat weg van hogere wiskunde, hoewel bepaalde ritmische aspecten zoals de zogenaamde ‘swing’ niet wetenschappelijk te vatten zijn. Drie van de jongens zijn dan ook van plan om in hun vervolgstudie zowel hun hersenen als hun creativiteit de vrije loop te laten door zowel een universitaire studie als het conservatorium te volgen.
Gescout
De band was nauwelijks van het podium af of ze hadden hun eerste gig al te pakken: ze zijn gevraagd om in het LUMC op te treden. ‘We zijn gewoon nu al gescout!’ roept Thomas. Ook tijdens de borrel na het concert komt er een enthousiaste luisteraar naar ze toe met de vraag of ze misschien ook op feestjes zouden spelen. Dion twijfelde even: ‘Eh, William, hebben wij dan niet onze eindexamens?’ Tja, scholier by day, jazzartiest by night…
