Het heden en verleden van wetenschapscommunicatie
Op de plek waar Leidse studenten honderden jaren lang een opgebaard lijk te zien kregen, bekijken de PRE’ers van Blok V in het oudste anatomisch theater van Europa nu een ronkende multimediale presentatie. Het anatomisch theater ('theatrum anatomicum') van rijksmuseum Boerhaave is slechts één van de vele manieren waarop het museum de wetenschap op een creatieve en begrijpelijke wijze aan de man brengt.
‘Het kunnen communiceren van de wetenschap met het grote publiek, daar is museum Boerhaave bij uitstek goed in’, vertelt Max van Duijn, coördinator van Blok V. Volgens Van Duijn laat het museum ook zien dat wetenschapscommunicatie van alle tijden is. Net zoals je in Boerhaave bijvoorbeeld leert over wiskundige patronen aan de hand van geometrische figuren op de moskee in Isfahan (Iran), hadden professoren vroeger ook een aantal trucjes om het publiek bij de les te houden. ‘Hoe wist je nou dat de wereld rond was en niet plat? En hoe kon je begrijpen dat de aarde slechts een van de vele planeten is die om de zon draait? Simpel! Dat werd inzichtelijk gemaakt door een planetarium’, aldus Van Duijn.
Ivoren toren
Na in Blok IV in de schoenen van een wetenschapper te hebben gestaan, krijgen de PRE-scholieren in Blok V een misschien wel nóg lastigere taak: hoe zorg je ervoor dat die wetenschappelijke kennis niet blijft hangen in de ivoren toren van de universiteit, maar terecht komt in de samenleving? Ze moeten dit blok een populairwetenschappelijke blog schrijven en een vrije opdracht maken waarin ze hun bevindingen van Blok IV op een creatieve manier presenteren.
Computerspelletje
Eén van de PRE’ers doet, al wandelend door het museum, een idee op over haar onderzoek naar botsende sterrenstelsels. ‘Ik zou er een computerspelletje over kunnen maken. Dat je dan zelf de maat en massa van twee sterrenstelsels invult en ze dan in het spelletje laat botsen. Kijken wat er dan gebeurt!’ Deze manier van visualisatie had ze net gezien in het museum. In de zaal ‘Grote Vragen’ speelde ze een computerspelletje waar ze de DNA-code van geanimeerde poppetjes moest ontcijferen. Maar hoewel ze het communicatieaspect van de wetenschap ook wel leuk vindt, trekt het doen van onderzoek haar toch meer: ‘Dan kun je tenminste tot een grote ontdekking komen!’
Tekst: Zaza Jung
Fotografie: Buro JP
Mail de redactie