Q & A met de Deputy Consul General: Pre-Class bezoekt Amerikaanse ambassade
‘We must be in the Netherlands, because it isn’t even three o’clock yet and we have already started!’, lacht Pamela Hack, de Amerikaanse Deputy Consul General. Afgelopen week bezochten de scholieren van de Pre-Class ‘Political American History’ de nieuwe Amerikaanse ambassade in Wassenaar. Wat volgde was een interessante Q&A over de executive orders van President Trump, diversiteit in de diplomatieke dienst, en kakkerlakken in de badkuip.
Van de bucketlist af
Na een strenge douanecontrole wanen de leerlingen zich even in de VS, inclusief de typische drinkfonteintjes en een paar imposante portretten van president Donald Trump en op dat moment nog even Secretary of State Rex Tillerson. De Pre-Classers bevinden zich niet alleen figuurlijk, maar ook letterlijk op Amerikaans grondgebied: ‘Die kan ook weer van m’n bucketlist af!’
Van Paramaribo naar Den Haag
Dan komt Pamela Hack binnen. Ze vertelt dat ze net voor 9/11 haar managementfunctie in de IT opzegde, de stoute schoenen aantrok en mee deed aan het Foreign Service Exam, het examen dat bepaalt of je mag werken in de Amerikaanse diplomatieke dienst. Haar eerste tour was in Suriname. Daarna werkte ze een tijd in Marokko, waar ze de zelfmoordaanslag in de buurt van de Amerikaanse ambassade in Casablanca van dichtbij meemaakte. Vervolgens werd ze gestationeerd in Eritrea, Haïti en Pakistan. Na gewerkt te hebben in Pakistan, een zogenaamde ‘dangerous post’, mocht ze haar volgende locatie kiezen. Dat werd Den Haag: ‘This is the first country where I haven’t had cockroaches coming up through my bathtub. So that’s nice.’
Geen moment saai
Haar werkt is heel divers. In Haïti hield ze zich vooral bezig met het stroomlijnen van de immigratiedienst, terwijl ze in Pakistan regelmatig te maken kreeg met hulpverzoeken van vrouwen in geweldssituaties. Nu ze in Den Haag zit, werkt ze vooral aan consulaire zaken. Het is niet ‘the sexy job that everyone knows’ als ze aan diplomaten denken, maar toch is het geen moment saai, zeker niet sinds Trump tot president is benoemd. Op het gebied van visumwetgeving is onder zijn leiding namelijk veel veranderd. In januari 2017 kondigde hij zo één van zijn meest controversiële executive orders af waarin stond dat mensen uit een aantal overwegend islamitische landen geen visum naar de VS zouden kunnen krijgen. Deze wet zou ook grote gevolgen kunnen hebben voor Nederlanders met een Noord-Afrikaanse of Midden-Oosterse achtergrond. Samen met haar collega’s uit andere landen heeft Hack duidelijk aan haar collega’s in de VS uitgelegd hoe deze wetgeving burger met twee paspoorten zou beïnvloeden. Mede hierdoor is er binnen die executive order een uitzondering gemaakt voor mensen met een dubbele nationaliteit. ‘I like challenges. I thought I’d be bored in the Netherlands. But that’s definitely not true!’
Geen politieke mening
De scholieren willen daar wel meer over weten: Is er veel veranderd bij de ambassade sinds Trump president is geworden? Hack antwoordt dat er nu wel een beetje onzekerheid bestaat over de toekomstige koers van het State Department (het Amerikaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken), maar dat het wel meevalt met hoeveel veranderingen er zijn doorgevoerd de laatste tijd. ‘Just because the president said it on Twitter, doesn’t mean it immediately happens.’, voegt ze daar aan toe. Als diplomaat wil ze overigens geen politieke mening uitdragen. Ze representeert namelijk het hele land, niet alleen de Democraten of alleen de Republikeinen. ‘As a diplomat, you don’t wear a political hat.’
Yale, pale, and male
Op de vraag of er veel vrouwelijke ambassadeurs zijn, antwoordt Pamela Hack dat de diplomatieke dienst lange tijd ‘Yale, pale, and male’ was, maar dat de laatste decennia groot is ingezet op diversiteit. Nu wordt het benoemen van een homoseksuele of vrouwelijke ambassadeur in een conservatief land gezien als een boodschap voor de regering daar: ‘It’s a very visual way to show the American stance on human rights.’ Toch zijn de Amerikaanse ambassadeurs – de hoogste functie binnen een ambassade - nog steeds voornamelijk man. Vrouwelijke diplomaten stoppen toch vaker dan mannen bij het stichten van een gezin. Hack is ervan overtuigd dat dit gaat veranderen in de nabije toekomst: ‘It’s got to change. It’s going to change.’
Cultural adaptibility skills
Haar tips voor scholieren die geïnteresseerd zijn in een carrière in de diplomatieke dienst? ‘Learn languages. Go on exchanges.’ Bovendien geeft ze de Pre-Classers mee dat ze ‘cultural adaptibility skills’ moeten leren. Je moet je namelijk aan kunnen passen aan elke situatie en je kunnen verplaatsen in mensen met een compleet ander achtergrond. Zo vertelt ze dat ze in Casablanca zag dat een man een vrouw in elkaar aan het slaan was. Hack rende naar buiten en vroeg wat er aan de hand was, waarop de man reageerde: ‘It’s okay, she’s my wife.’ Hack: ‘I’ll never forget that, it’s such a different culture.’
Verlanglijstje
Amerikaanse diplomaten verhuizen vaak. In ‘makkelijke’ steden zoals Amsterdam, Rome of Parijs mogen ze maximaal drie jaar blijven. In gevaarlijke landen mogen ze vaak al na één of twee jaar weg. Hack is zich dus nu alweer aan het voorbereiden op de volgende locatie, de Centraal Afrikaanse Republiek. Of er nog een land op haar verlanglijstje staat? Ze vertelt dat ze graag naar Laos zou gaan en meer van Afrika zou willen zien. ‘We’ll see. It could be anywhere.’
De excursie naar de Amerikaanse ambassade vormde het sluitstuk van de Pre-Class Political American History, waarbij de leerlingen uitgedaagd worden om de Europese en Amerikaanse maatschappij aan de hand van een aantal thema’s, zoals ras, migratie en economische ongelijkheid, te vergelijken.
Kijk voor meer informatie op de website.
Tekst: Zaza Jung